BESTE WENSEN VOOR 2007

Op de laatste dag van het jaar vinden we het leuk om terug te blikken op wat we dit jaar hebben beleefd.

We begonnen dit jaar in Nederland. Allebei met een drukke baan en een leuk huis in Amsterdam. In het voorjaar kwam Marcel met de boodschap dat hij naar India zou kunnen. Nu had hij na een eerder bezoek uitgeroepen dat hij nooit in Bombay zou willen wonen. Echt enthousiast waren we dus niet over het plan. De bank kwam uiteindelijk met een heel mooi aanbod over de brug waardoor Marcel toch overstag ging. Omdat ik nu de tijd krijg om twee jaar lang een MBA te doen, iets wat ik al lange tijd wilde, heb ik eindelijk ook ja gezegd tegen het aanbod.

In mei hebben we de stoute schoenen aangetrokken en hebben we ons huis te koop gezet. Binnen de kortste keren hadden we een heel mooi bod en was de verkoop een feit. Nu konden we eigelijk al niet meer terug. Na 20 jaar weg uit Amsterdam, dat doet toch wel pijn.

In juni gingen Marcel en ik een week naar Bombay voor een kennismakingsbezoek. Daar bleek al snel dat de huizenmarkt in de stad totaal oververhit is. We hebben appartement gezien op de 22e etage met uitzicht op de sloppenwijken. Niet echt iets om vrolijk van te worden. We hebben in juni ook Noor Ville gezien, een bungalow in Breach Candy met vier slaapkamers en een groot balkon. Uiteindelijk zijn we daarvoor gegaan.

Augustus was een drukke maand met de oplevering van ons huis en Marcel die een paar keer voor zijn werk op reis moest.

Vervolgens begin september tijd voor het echte afscheid met een borrel in Amsterdam en Marcel die op het laatste moment zijn boot heeft kunnen verkopen.

Op 12 september vlogen we met zijn vieren naar Bombay. Daar hebben we eerst zes weken in een serviced appartement gezeten wat prima was. Begin november zijn we naar Noor Ville in Breach Candy verhuisd. We wonen hier nu heel dicht bij de school van Sebastiaan en de club met zo ongeveer het grootste zwembad van Azie. We hebben een full time nanny, Benny, voor Sebastiaan en Julia en we zijn echt superblij met haar. Sebastiaan gaat sinds een maand naar de internationale Duitse school en heeft het daar erg naar zijn zin.

Reizen hebben we nog niet echt kunnen doen behalve een korte trip naar Goa in oktober. In 2007 staat dit zeker op onze agenda! Ik begin het nieuwe jaar met een bezoek aan Nederland voor mijn opleiding. Vier januari zit ik in het vliegtuig.

Concluderend was het een enerverend jaar met een onverwachte verhuizing naar India. We hopen in 2007 veel meer van het echte India te kunnen zien, ook samen met vrienden en familie. Daar kijken we echt naar uit. Voor nu wensen we iedereen het beste voor 2007 en we hopen jullie allemaal te kunnen zien het nieuwe jaar, hier of in Nederland.

Morgen geen water

Vanaf morgenochtend 10 uur tot en met de dag erop 10 uur zitten we zonder water. De reden is dat er een nieuwe waterpijpleiding wordt aangelegd en daardoor komt de hele stad 24 uur lang zonder te zitten.

Het is goed dat er wat aan de waterinfrastructuur wordt gedaan. Nu hebben grote delen van de stad nog maar een paar uur water per dag. Wij hebben overal emmers met water klaarstaan om de dag door te komen. De douchebeurt s'avonds slaan we maar een keer over. Hoe het met de wc's moet weet ik eigelijk niet. Doorspoelen met een emmertje water?

Ik vroeg het Benney onze hulp en zij heeft blijkbaar alleen s'avonds water. Waar maken wij ons dan nog druk om?

We hopen alleen dat het bij de 24 uur blijft en dat niet plots op Indiaase wijze blijkt dat ze de verkeerde pijp hebben besteld en de boel niet past. Oeps. Veel zorgen maak ik me niet. De hotemoten, inclusief de burgemeester, zitten nu voor de verandering ook een keer zonder water en die zullen er wel voor zorgen dat alles weer snel werkt.

VANUIT EEN ZONNIG BOMBAY WENSEN WE ALLE VRIENDEN EN FAMILIE EEN VROLIJK KERSTFEEST

Vorig jaar om deze tijd hadden we nooit kunnen denken dat we kerstfeest in Bombay zouden vieren. Toch zitten we nu hier en toegegeven zo slecht is dat nog niet. Het is 30 graden en zonnig. Via de laptop hebben we Skyradio aanstaan met de nodige kersthits. Ondanks het warme weer (let wel, volgens Indiers is het hier nu winter) komen we daardoor toch in de kerststemming. Flappie hebben we alleen nog niet voorbij horen komen.

Op straat is niet echt te zien dat het kerst is. Natuurlijk heb je wel winkels met kerstversiering en enkelen organiseren een 'leuk' evenement voor kinderen. In de winkel staat dan een dame of heer hard in een microfoon te tetteren om de kinderen te vermaken en staat er keiharde kerstmuziek aan.

En wat doe je nu op zo'n dag? Familiebezoek zit er niet in en daarom hebben we de hele dag voor ons zelf. Dus ja, wat moet je dan? De tandarts werkt gewoon dus Marcel gaat daar vanmiddag heen om zijn 6 (!) kronen te laten zetten. Een leuk kerstuitje.

Tweede kerstdag kennen ze hier niet en morgen is het daarom weer een 'gewone' dag.

Pap en mam: veel plezier in Belgie! Jammer dat we er niet bij kunnen zijn.

Paardenraces

paardenraces Bombay 24 december

nieuw - nieuw - nieuw: klik op bovenstaande foto en dan heb je toegang tot ons online webalbum

Voor het eerst van ons leven zijn we bij de paardenraces geweest. Het ging om de Johny Walker Trophy. Onze inzet van Roepies 800 heeft uiteindelijk geresulteerd in een winst van Roepies 400 (ongeveer 8 euro) dus onze dag was helemaal goed.

Trukendoos

Alle mensen die wij hier kennen hebben huispersoneel die het leven een stuk gemakkelijker maken. Helaas brengen ze niet alleen een hoop gemak met zich mee maar ook gedoe. Als je de rijke Indiers mag geloven probeert al het personeel, zonder uitzondering, je constant een loer te draaien. Ikzelf weiger dat te geloven en ik ga er vanuit dat het merendeel van de mensen dat voor je werkt eerlijk is. Toch moet je constant op je hoede blijven. Vanochtend hoorde ik voorbeelden van hoe chauffeurs je geld uit de zak kunnen troggelen:

Truc 1: tank leeghalen met een buis
Op parkeerplaatsen bij kantoorgebouwen lopen mannetjes rond die in ruil voor geld met een buis de benzinetank leegpompen. Daarna wordt de benzine weer doorverkocht. De chauffeur komt terug bij zijn baas met de boodschap dat de 'tank alweer leeg is'. De oplossing hiervoor is om de chauffeur een overzicht bij te laten houden van de gereden kilometers en de hoeveelheid benzine die is getanked.

Truc 2: akkoordje sluiten met tankstationbediende
In plaats van een volle tank, geeft de tankbediende maar 20 liter. Het verschil delen ze en op de bon komt een volle tank te staan. Ook hier is een oplossing voor. Zorg dat je er zelf bij bent als er wordt getanked en reken zelf af.

Kortom, voor alles is een oplossing maar het kost wel veel negatieve energie. Toch is het niet vreemd dat dit gebeurd. Let wel, benzine hier is duur. Laatst tankte ik voor rupies 1.600 (bijna euro 30). Een gemiddeld maandsalaris voor een chauffeur die voor een expat werkt is rupies 6.500. De verleiding wordt dan wel erg groot.

Dagje uit

Wat doe je als je in Mumbai een dagje weg wilt? De kans is groot dat je richting de bergen rijdt naar Lonavla, een 'hill-station' 150 kilometer ten oosten van Mumbai. Hill station is een heel mooi woord voor een warboel aan hotels (heel veel daarvan heten 'resorts' maar dat is iets te veel eer) en eettentjes vlak langs de weg.

Ook al is het een hele onderneming om er te komen het is ook wel weer fijn om een dagje de stad uit te kunnen. Kamelen zorgden voor de nodige vertier voor Sebastiaan en Julia.

Voor Google Earth liefhebbers is dit de Google Earth Placemark. De beelden van het gebied zijn niet heel scherp maar je krijgt wel een idee van waar we zijn geweest.

Sebastiaan zijn verjaardag live via Skype

De invasie van de driejarigen met moeders en nannies is voorbij en ja, we hebben het overleefd. Gisteren hadden we het partijtje hier van drie tot vijf. Voor mij als organisator was het toch een ietswat frustrerende bijeenkomst. Met driejarigen kun je namelijk niets plannen. Ze doen toch gewoon waar ze zin in hebben en dat is met name rondrennen. Kortom, het was hier een gezellige chaos met als rustpunt de poppenkast. En natuurlijk Marcel die voor alle kinderen ballonnen maakte.

Het aardige van Bombay is dat je na afloop in plaats van puin ruimen gewoon naar de tandarts kunt gaan en als je terugkomt is alles opgeruimd. Een andere leuke bijkomstigheid is dat de opa's en oma's in Nederland het partijtje lop 3000 km afstand live hebben kunnen meemaken via de webcam. Skype is wat dat betreft toch wel een supermedium!

Voor familie en overige belangstellenden zijn de foto's op een aparte pagina te zien.

In Bombay komt de kerstman aan per eend

Als je geen arreslee en sneeuw tot je beschikking hebt, moet je creatief zijn. De Indiaase kerstman heeft deze oplossing bedacht voor zijn aankomst. Let ook op de zes zwemmende elfjes.

Feest voor 200 man!

Gisteren hebben we lootjes gekocht voor het goede doel tijdens de kerstviering van de huppelende konijntjes (hupping bunnies). De familie Hassink viel deze keer goed in de prijzen. We hebben een arrangement aangeboden gekregen van Rudra Spa Salon and Ammbiir dining restaurant. We kunnen kiezen uit drie pakketten:
1. een hele avond gebruik maken van de spa met twintig gasten met als afsluiting een diner en drank
2. een uitgebreid diner voor veertig gasten, inclusief drank
3. een feest voor 200 gasten inclusief happen, drank en DJ
We gaan denk ik toch voor optie 3 al moeten we wel bedenken waar we die 200 man vandaan halen. Een thema voor het feest is snel bedacht als je de prijs te danken hebt aan de hupping bunnies.

kerstvoorstelling op school

Een historische dag vandaag. Sebastiaan stond voor het eerst van zijn leven op het toneel. Hij had een rol bemachtigd als vogel in het beroemde sprookje Sjaak en de Bonenstaak. Helaas voor hem kreeg hij vlak van tevoren last van plankenkoorts en moesten de andere vogels van drie het zonder Sebastiaan doen. Een gemiste kans voor toneellievend Bombay.

Intocht Sinterklaas op 13 december

Sinterklaas kon de weg naar Bombay niet vinden en daarom staat de officiele intocht van de Sint op de school van Sebastiaan nu gepland voor 13 december. Omdat de kerstman vorige week al in Bombay rondliep, is de kans groot dat de kleintjes het allemaal niet meer snappen. Voer voor kinderpsychologen zullen we maar zeggen.

De reden dat de Sinterklaas-intocht is uitgesteld is omdat de overheid morgen uit voorzorg alle scholen sluit. De oorzaak is dat het morgen de sterfdag van een belangrijk persoon (de naam houden jullie van mij tegoed) die opkwam voor de Dalit, de vroegere onaanraakbaren. Deze groep is een paar dagen geleden ook al in opstand gekomen en toen werden onder meer treinen en bussen bekogeld.

Status kinderpartijtje

Ik heb nu geboekt:
- 1x tatoo-artist die o.a. Winnie de Pooh figuurtjes kan tekenen
- 1x poppenkastvoorstelling van 40 minuten

Zelf ga ik daar als creatieve Nederlandse moeder nog een grabbelton aan toevoegen.

discussieforum: hulp meteen wegsturen of niet

Jullie zijn allemaal uitgenodigd om mee te doen met een discussie inzake het ontslag vandaag van onze live-in maid. Wat is het geval? Begin november is 'W' bij ons begonnen als inwonende hulp. Ze is al wat ouder, rond de 40 en ze is nogal aanwezig. Zelf werd ik daar nogal onrustig van en vaak ook geirriteerd. Zeker als ze telkens de discussie aan wilde gaan over hoe bepaalde zaken in huis gedaan moesten worden. Gisteren besloot ik dat de maat vol was en dat ze een andere baan moest gaan zoeken. Vandaag, het is het einde van de maand, heb ik de daad bij het woord gevoegd en gezegd dat ze moest vertrekken en wel direct. Ik heb haar op 'Indiaase wijze' het huis uit gebonjourd. Dat betekent dat ze meteen haar spullen moest pakken en vertrekken.

Mijn vraag is nu. Sta ik in mijn recht om als Nederlandse in India Indiase standaarden te hanteren en iemand meteen weg te sturen of had ik haar moeten laten blijven tot ze een nieuwe baan had gevonden?

Ik hoor graag van jullie. Als je een reactie wilt achterlaten kun je hieronder klikken op 'reactie'. Als je bij identity op 'anonymous' klikt hoef je niet in te loggen.

verjaardagspartijtje

Sebastiaan is op 13 december jarig. Hij wordt dan drie. In Nederland is dat geen probleem. Je nodigt opa's en oma's en broers en zussen uit en je regelt een taart. De kamer versier je met wat ballonnen en slingers en dan ben je er wel. Hier is dat anders. Ook een driejarige viert zijn/haar verjaardag in India groots. Dilemma, dilemma. Ga ik hier aan meedoen?
De eerste stap heb ik al gezet door alle kinderen uit zijn klas uit te nodigen. Dat zijn er maar liefst 18. Met 18 kinderen ga je niet koekhappen of zakdoekje leggen. Mijn plan was om de kinderen plakjes cake te laten versieren en misschien een of twee spelletjes te doen. Als extraatje heb ik een tatookunstenaar geboekt die met verf leuke figuurtjes op armen en gezicht kan schilderen.
Vandaag was ik op een verjaardag van een 'deskundige'. Zij had de gebruikelijke riedel uit de kast getrokken om de kinderen te vermaken. Er was bijvoorbeeld een entertainer die met de kinderen gaat dansen en spelletjes doen. Deze man komt op alle feestjes en de kinderen kennen de liedjes uit hun hoofd. Daarnaast was er ook poppenkast.
In te auto terug naar huis werd ik toch wat zenuwachtig. Dan heb je 18 driejarigen door je huis rennen en die hebben niets te doen. Dus jawel, ik ben zwak en ik heb daarom een heuse 'event organisator' gebeld met de vraag of hij het feestje kan komen opleuken.

Zwemmen met Brad Pitt

VIP spotting: Brad Pitt in zwembroek in het zwembad van het Taj Wellington.
En waar ben ik? Helaas, wij zijn er net weg. Onze buurvrouw wist te
vertellen dat haar vriendin, Emilie, een forse Engelse, alleen in het
zwembad lag toen Brad kwam. Ze heeft meteen een badjas aangedaan en een
grote zonnebril opgezet om van het uitzicht te kunnen genieten.

Brad en zijn Angelina zijn in Mumbai voor een film over Daniel Pearl, de
journalist die vermoord is na 9/11. De film speelt in Karachi, Pakistan
maar daar kunnen ze niet filmen. Daarom zijn ze hier met de hele crew
neergestreken.

Verhuisblues

Morgen beleven we onze allerlaatste dag in ons Indiase paleisje in zuid Bombay. We trekken de echte wereld in en daarmee is het 'back to reality'. Om 10 uur morgenochtend staan de verhuizers op de stoep bij 'Noor Ville' en dan beginnen ze aan de haast onmogelijke taak om onze spullen naar boven te krijgen. Een 60 voet container heb je niet zomaar leeg. Morgen is het afleverdag en donderdag gaan de verhuizers alles uitpakken.
Marcel heeft vanavond nog een laatste inspectie uitgevoerd. Alles ziet er volgens hem spik en span uit. Er staat ons dus niets meer in de weg om naar ons nieuwe huis te gaan. Alhoewel.. Ik zal de portier beneden missen (ik zal weer zelf de autodeur open moeten doen en tassen moeten dragen) en uiteraard onze trouwe cyber butler die meteen komt opdraven als ik begin te piepen. Daarmee kom ik gelijk op een mogelijk probleem de komende dagen, namelijk onze internetaansluiting. Daar wordt aan gewerkt maar ik weet niet wanneer we weer in de lucht zullen zijn. We zullen proberen zo snel mogelijk weer een teken van leven te geven.

Puja in Delhi

Maandag en dinsdag heb ik eindelijk in Delhi kunnen doorbrengen. De volle agenda van de afgelopen weken liet het niet eerder toe om naar de derde belangrijke locatie van ACES te gaan maar de timing bleek nu wel goed. Maandag werd een nieuwe locatie in gebruik genomen en dat gaat hier gepaard met een ceremoniele inzegening, de puja (http://en.wikipedia.org/wiki/Puja).
Opmerkelijk waren twee dingen: iedereen neemt het bijzonder serieus maar desondanks kletst iedereen vrolijk door alle gebeden heen. En het mooiste, een van de leden van het lokale management nam rustig de mobiele telefoon op (zie foto). Alles bij elkaar toch een bijzondere ervaring.

Tja, wat zullen we ervan zeggen

Dit is de situatie in de woonkamer een dag voor de geplande verhuizing. We hebben de verhuizing nu verschoven naar volgende week dinsdag.

Nanny Benny is het helemaal

Toen ze een maand geleden begon was het een drama om Sebastiaan alleen bij Nanny Benny te laten. Huilen, gillen, alles werd uit de kast getrokken om maar niet bij mij vandaan te hoeven. Nu is dat totaal anders. Als ze om 9 uur komt wordt ik vriendelijk door Sebastiaan verzocht om weg te gaan. Hij doet zelfs de deur achter mij dicht.
Ik vermoed trouwens wel dat er een verband bestaat tussen de opgebloeide liefde voor Nanny Benny en het uitdelen van voedsel. Zodra de deur achter mij is dichtgegooid, hoor ik Sebastiaan om van alles en nog wat vragen zoals, 'may I have a cracker', 'I want an apple', en het liefst allemaal tegelijk.

De Verhuizing 2

Gaan Marcel en Sandra woensdag 1 november verhuizen?

Het is tijd dat we een nieuwe wedstrijd uitschrijven na de laatste 'Jakarta' editie die bekend staat als 'De Verhuizing 1''. Ditmaal hebben wij te maken met een inhalig 'landlord' die wil dat wij woensdag kost wat het kost het huis betrekken. Wij hebben er onze vraagtekens bij of dat gaat lukken. Hij heeft namelijk een ploegje mannen aan het werk die geobsedeerd lijken door plamuur. De kamers van Julia en Sebastiaan waren klaar en geschilderd. Vanochtend zagen wij dat ze toch weer met de plamuur in de weer geweest zijn waardoor de kamers nogmaals een verfje moeten krijgen. Hierdoor blijft het voor ons belangrijke werk liggen. Dat betreft dan met name het plaatsen van de AC's, waterapparaat, wastafels, kranen, raamkozijnen en douchewanden plus nog een hele grote schoonmaak.

Dus aan jullie de vraag, gaat ons ploegje van 5 man het redden om ons huis voor woensdag bewoonbaar te maken?

De prijs is net als de vorige keer een verblijf o.b.v. volpension in onze nieuwe woning. Maar ditmaal natuurlijk in de mooiste stad van de wereld, Bombay.

Toch weer een beroemd huis?

Vandaag heb ik weer een nieuwe inspectietocht door ons appartement gemaakt. De airco's moeten nog worden geplaatst en hier heb ik uitvoerig met de eigenaar over gesproken. De man heeft iets in de aannemerij of architectuur gedaan, maar deze ervaring was geen beletsel voor mij om toch nog wat leuke suggesties aan de hand te doen. Zoals het niet slopen van een mooie raampartij om er een airco in te zetten en 500$ te besparen. Tsja, het is niet mijn huis.
Het is schijnbaar niet het huis van Salman Rushdie geweest, die woonde aan de overkant van de straat, althans volgens onze huisbaas. Ik ben er toch niet zeker van omdat volgens het artikel van Sandra het befaamde huis 'Noor Ville' heette, en daar wonen wij straks toch echt zelf. De speurtocht gaat door...

Geduld

We zijn ruim vier maanden bezig geweest met het tekenen van het contract voor ons huis. Geduld moet je hier wel hebben. Dat het veel erger kan, blijkt uit onderstaand krantenartikel (met dank aan Marlies):

NEW DELHI - Surajnath Yadav, een boer uit de Indiase deelstaat Bihar, staat al 33 jaar voor de rechter. Hij wordt verdacht van diefstal van ossen in zijn dorp. Zijn vier medeverdachten zijn al jaren dood en dat geldt ook voor de officier van justitie en de boer die zijn ossen kwijtraakte. De betrokken runderen hebben ook al jaren geleden het loodje gelegd.
De rechters in de slepende zaak hebben nog steeds geen uitspraak gedaan. In 1997 besloot een rechter dat het welletjes was en dat de zaak kon worden geseponeerd, onder meer omdat de gestolen ossen kort na de diefstal werden teruggebracht. Maar een broer van de getroffen osseneigenaar tekende beroep aan. Dat beroep is nog steeds aanhangig, aldus de BBC.

Noor Ville

Nog even en dan vertrekken wij uit ons luxueuse paleisje. Wij verruilen het voor een nederig stulpje in het echte Bombay. In voorbereiding daarop zat ik het op het internet te googelen op de naam van het pand waar wij gaan wonen, Noor Ville. Ik vond een recentie van een boek van Salman Rushdie, Fury, waarin iets staat over Noor Ville op Methwold's estate achter Warden Road. Warden Road is de straat waar wij vlakbij gaan wonen en de naam van het pand is Noor Ville. Zou Salman Rushdie in ons huis hebben gewoond?

Marcel trekt zich trouwens niets aan van moslimfatwa's. Hij is vanavond met de taxi naar Mohamed Ali street gegaan, midden in de moslimwijk, om het einde van de ramadan mee te vieren.

Het grote Diwali feest

Wij hebben kerstmis, de Hindoes hebben Diwali en dat wordt vandaag gevierd. Tijdens de vijf dagen van Diwali wordt de overwinning van het licht op de duisternis gevierd. De hele stad is vrolijk versierd met kaarsjes en lampionnen. Ook liggen overal op de grond mooie versieringen van bloemen en van poeder. Je moet echt uitkijken waar je loopt! Nadeel van het feest zijn het vele vuurwerk en de knallers. Geen Hindoe-festival zonder veel kabaal lijkt wel.

20 oktober: an auspicious day

Jawel, laat de verjaardagsfelicitaties maar binnenstromen. Ik ben vandaag bereikbaar via Skype, deze blog en e-mail. 20 oktober is vanwege Diwali (zie boven) en natuurlijk mijn verjaardag een 'auspicious day', ofwel een geluksdag. Hier in India proberen ze belangrijke zaken op dit soort 'happy' dagen te regelen. Wij doen dat ook en hebben vandaag het definitieve huurcontract getekend. Hoera! Al met al heeft het ruim vier maanden gekost om dit voor elkaar te krijgen. De grote verhuizing is op 1 november.

Kokkerellen met Indiers

Na ruim 1 maand India vonden we dat het tijd was om met wat sociale activiteiten mee te doen. Het hotel organiseerde vanochtend een 'cooking workshop' die gegeven werd door een, volgens de uitnodiging, zeer beroemde hotelkok. Al snel bleek dat wij als Europeaan handiger zijn in de keuken dan de gemiddelde Indier.

Het eerste gerecht was sate met pindasaus. Makkelijk zou je denken. Niets is minder waar. Onze kok heeft er bijna 2 uur over gedaan om de aanwezigen uit te leggen hoe je sate moet maken. Ik kreeg, heel genant, de slappe lach nadat we al 15 minuten zaten te kijken naar het fruiten van een uitje (zie foto).

Op het menu stond vervolgens een mozarella-tomaat salade. Ook hierover raakte onze topkok niet uitgepraat.

Good boy

Julia babybrabbelt er nog vrolijk op los maar Sebastiaan is al echt met taal bezig. De schok was voor hem groot toen we hier aankwamen en hij ontdekte dat hij niemand meer verstond. En andersom. De frustatie was van zijn gezicht af te lezen. Dan was er ook nog een Indiaase groepsleidster van de creche beneden met een nogal harde stem die bijna onverstaanbaar Hindi Engels in zijn oor stond te toeteren.
Nu na bijna een maand begint het te veranderen. Hij spreekt zelfs al wat woorden engels. Zo zegt hij bijvoorbeeld 'what is jouw name?', een leuke mix van Engels en Nederlands. Ook zong hij laatst vrolijk 'Bob the Builder!'
'Good boy' is bij Sebastiaan favoriet. Dat roept Benney de hele tijd. Ook als Benney s'avonds weg is kan Sebastiaan nog zichtbaar nagenietend, 'good boy', 'good boy' roepen. Soms zegt hij ook heel ernstig 'dat is Engels'. Daaraan kunnen we merken dat hij nu doorheeft dat er verschillende talen zijn en dat hij snapt dat wij thuis Nederlands spreken.
Ook met Hindi komt Sebastiaan in aanraking. Er is een Hindi tv zender met hele leuke tekenfilmpjes voor kleintjes. Dat het in Hindi is lijkt hem niet echt te deren.

May I cut the fish?

We zijn vanmiddag teruggekomen uit Goa. Het was er zalig! Even weg uit de Bombay drukte. Julia en Sebastiaan hebben zich er prima vermaakt en wij hebben er zowaar in alle rust kunnen lezen. Het hotel waar we zaten was erg Indiaas. Zelf vonden we het wel vermakelijk. Zeker na alle luxe die we inmiddels in het Taj Wellington gewend zijn. Zo haalde de ober een leuke stunt uit toen hij vroeg: "May I cut the fish". En vervolgens snijdt hij de vis pontifikaal horizontaal doormidden, inclusief de graten. Daarna verwachtte hij ook nog een compliment van ons te krijgen. Het overige personeel kon je het beste vergelijken met de zombies uit de Thriller video van Michael Jackson. Het pluspunt van dit 'paradijsje' was wel dat het direct aan het strand ligt en dat je vanuit de kamer een prachtig uitzicht over zee hebt. Dat is bij andere hotels in Goa vaak niet het geval.



Meer foto's zijn hier te vinden voor genodigden. Laat ons even weten als je de foto's wilt zien.

Eerste vakantie

Een van onze voornemens is om in India veel te gaan reizen. Morgen is de aftrap. De komende vijf dagen zitten we in Goa. Daarmee kiezen we voor een redelijk veilige en weinig avontuurlijke bestemming maar omdat we nog in onze gewenningsperiode zitten, is dat nog helemaal niet zo gek. Een onderdompeling in de Ganges, wandelen in de Himalayas en kameelrijden in Radjastan bewaren we voor later.

Straatbeeld

Ook dit is Mumbai. Personenauto's, taxi's, mannen met duwkarren, fietsers. Alles en iedereen krioelt door elkaar heen en vecht om een
plek in het drukke verkeer.

De laatste zucht van de Monsoon

In de vroege ochtend hebben we ons appartement moeten verlaten doordat regenwater via de balkondeuren ons appartement binnenstroomde. Eerst was Sebastiaan wakker geworden van het onweer en vervolgens Julia. In het schemerdonker zagen we dat er water op de vloer lag en dit werd snel meer. Help! Inderdaad Jakarta revisited maar nu zitten we op de eerste etage. Hier dachten we veilig te zijn voor het wassende water. Niet dus.
Waarschijnlijk is het probleem veroorzaakt doordat de afvoer op het balkon verstopt is. Daar stond het water ongeveer 20 cm hoog. Tegen de tijd dat we met kinderen het pand verlieten, lag er in het hele appartement water.
Gelukkig was het buur-appartement vrij en daar bivakeren we nu tijdelijk. De 'water-hulptroepen' zijn nu bezig ons appartement droog te maken. In een van de slaapkamers ligt tapijt dus dat zal er waarschijnlijk uitmoeten.

Laatste update: ons appartement is tijdelijk onbewoonbaar verklaard. We zijn nu verhuisd naar een appartement met drie slaapkamers. Julia hoeft dus niet meer in de badkamer te slapen.

Hulptroepen

In een land als India staat er een leger van hulptroepen tot je beschikking. Zij zorgen ervoor dat je je hier niet moe hoeft te maken. Om je een idee te geven, volgt hieronder een opsomming van iedereen die we zien voordat we ons appartement binnengaan. Het personeel dat ons dagelijks met een warm bezoek verblijd in ons appartement laten we hier voor het gemak buiten beschouwing.

Bij het binnenrijden van het complex staan altijd twee bewakers bij de ingang. Zij noteren het kenteken van de auto en met een spiegel kijken ze of we niet ongemerkt bommen naar binnen smokkelen. Dat blijven ze plichtsgetrouw doen ook al kennen ze ons nu onderhand wel.

Vervolgens stoppen we achter het gebouw, waar een portier, zodra hij ons ziet, een superglimlach opzet en een sprintje trekt om de autodeur open te doen. Ook maakt hij je eventuele tassen afhandig en draagt deze voor je naar binnen. Want oh wee, je zou hier in dit land zelf iets moeten dragen.
Hij is ook degene die steeds weer het gevecht aangaat met de buggy van Julia. Hij probeert telkens, uiteraard met een lach op het gezicht, de buggy te openen. Wat natuurlijk niet lukt en dan moet ik helpen. Chauffeur Arun is slimmer. Hij heeft het gevecht met de buggy inmiddels opgegeven. Als hij kans ziet dan zet hij de buggy uitgeklapt in de achterbak van de auto en je ziet hem dan denken 'mooi, weg met dat rotding!'. In de container zit trouwens de Bugga Boo. Als we die weer gaan gebruiken, kunnen we helemaal lachen.

Na het verlaten van de auto staat de volgende 'dienstverlener' paraat, een als Sikh uitgedoste portier met tulband die de deur voor je openhoudt en goodmorning, goodafternoon of goodevening zegt. Ze proberen telkens contact te maken met Sebastiaan. Maar die reageert er niet echt op want hij kijkt alleen maar gebiologeerd door die tulband.

In de hal en bij de receptie is het helemaal een dolle boel. Bij de receptie staan altijd minstens drie man. En door iedereen worden we vriendelijk gegroet. Wij groeten dan weer vriendelijk terug. Als er mensen van de koffieshop rondlopen, schoonmakers, of ander personeel, groeten die uiteraard ook. Volgens mij staat hier op 'niet groeten' op staande voet ontslag. Het is dat of ze zijn hier allemaal 'gebrainwashed'.

De volgende stop is bij de liften. De liftjongen ziet het als zijn levenstaak om ervoor te zorgen dat er altijd een lift gereedstaat als er een gast aankomt. Dus ook hij is kampioen sprintjestrekken. Ik moet zeggen hij is snel! Gelukkig hebben ze nu door dat Sebastiaan zelf de knopjes van de lift wil indrukken. Dat scheelt weer een hoop gehuil.

Natuurlijk blijft het niet bij bovengenoemde mensen. Iedere dag krijgen we ook in het appartement bezoek van vriendelijk glimlachende Yyoti's, Amir's, etc. die alles voor ons schoonhouden. Daarover later meer.

PS: het regent hier de hele dag al pijpenstelen.

Nederland wint van India!

De Nederlandse hockeydames hebben vandaag gewonnen van India.

Borrelen met Leander Paes

Jawel, we zitten hier in 'high society' cirkels. Vanavond was door het Taj Wellington een borrel georganiseerd ter gelegenheid van het winnen van de US Doubles Open door Leander Paes. Deze Indiaase tennisheld blijkt hier in het complex te wonen. Maandag was Leander, zoals wij hem nu als intimi mogen noemen, teruggekomen uit de States en woensdag konden wij hem al een handje schudden. De borrel was een gezellige boel. De huisband van het Wellington Mews stond vrolijk te spelen waardoor het voeren van een normaal gesprek niet mogelijk was. Leander, zo vertelde hij ons, heeft een dochtertje van 5 maanden. Mooi! Dan kunnen Julia en Sebastiaan bij hem thuis komen spelen. Misschien dat hij Sebastiaan een goede backhand kan aanleren waardoor ons verblijf hier nog lucratief kan uitpakken.

Mrs Beney

Ze heet Mrs Beney en ik ben nu al dol op haar. Ik heb haar gevonden via de crecheleidster van het appartementencomplex waar we zitten. Het is en blijft een gok. Haar referenties waren alweer van een tijd terug. Maar onze eerste indruk is erg goed. Ze neemt initiatief wat ik zelf erg prettig vind. Omdat ze zelf kinderen heeft weet ze hoe ze met ze om moet gaan. Sebastiaan reageert ook goed op haar. Vanochtend hebben ze een hele tijd 'kinderboerderij' zitten spelen.

Vanochtend ben ik met Mrs Beney en Sebastiaan naar de Colaba Sweet market geweest. Wauw! Als je nog geen cultuurshock hebt, dan krijg je het daar wel. Het is allemaal erg lokaal maar als je daar doorheen kijkt kom je er snel achter dat je er de lekkerste groenten en fruit kunt krijgen. Ook hebben we daar vis gehaald op een plek waarvan ik eerst dacht dat het de urinoirs waren. Er zitten allemaal vrouwen op hun hurken met vis voor zich uitgestald.

Het bezoekje aan de immigratiedienst kunnen we nu ook van ons lijstje afstrepen. Het ging onverwacht soepel. Al met al heeft het ongeveer 1,5 uur geduurt voordat we weer buiten stonden. De rampverhalen die we over de immigratiedienst hadden gehoord, bleken voor wat ons betreft erg overdreven. De ruimte had AC en er hing een plasma-tv aan de muur. Ik ben benieuwd of we nu binnenkort een oproep krijgen voor een inburgeringscursus en een officiele uitnodiging voor het naturalisatiefeest.

Weersverwachting voor Mumbai

Warm en zonnig maar ook af en toe wat wolken. Middagtemperatuur is 30 graden. Er is nog steeds kans op een onweersbui. Naar verwachting is de monsoen volgende week afgelopen. Daarna gaan we een periode met alleen maar zonnenschijn tegemoet. Deze duurt tot de maand mei.

Hoe ziet een typische tweede zondag van de familie Hassink in Bombay eruit? Om half 8 wakker, vervolgens gezwommen en ontbeten aan het zwembad, daarna koffie drinken in Barista (een lokale koffietent), vervolgens een bezoek aan de National Galery of Modern Art (art???), Marcel sporten en naar de kapper en vervolgens Sandra sporten. Eten en de kinderen naar bed. Rust!!!

Nederlanders maken zich populair in India

Nederland heeft vandaag weer de krant gehaald! Eerst werd er uitgebreid bericht over de Indiers die als vliegtuigkapers werden aangezien omdat ze uitgebreid zaten te bellen terwijl het vliegtuig al aan het taxien was. En nu staat er in de Hindustan Times een artikel als reactie op de niet zo positieve uitlatingen van een medewerker van de Nederlandse ambassade in New Dehli in het Financieele Dagblad. Hij zegt in het artikel: ' 'New Delhi is de beroerdste plek waar ik ooit gewoond heb'. Alles wat maar fout kan gaan gaat fout, iedereen bemoeit zich met iedereen, de mensen zijn stomvervelend, het klimaat is een hel, de stad een vuilnisbelt. Armoede interesseert de Indiër geen moer, het is toch allemaal karma hè..'. Lang leve India.

Commentaar gevraagd

We zijn erg benieuwd naar wat jullie willen weten over ons verblijf hier. Het is toch ook saai om telkens zelf aan het woord te zijn. Dus kom maar op met jullie commentaar en vragen!

Groetjes.

Weg met de auto

Marcel mag nog een nachtje langer in Hong Kong blijven. De reden waarom laat ik even in het midden.

Vanmiddag uitstapje gemaakt met Arun, de tijdelijke chauffeur. Heel erg. Waar ik moest zijn, een speelmiddag van de 'hopping bunnies' (niet lachen svp), bleek namelijk maar 5 minuten rijden te zijn. Weet ik veel. Denk aan de afstand huis - Waterlooplein.

Ik vind het toch weer even wennen dat je zelfs voor een dergelijke kippe-eindje met de auto moet. Want let wel, lopen met twee kinderen gaat hier echt niet. De straten in deze buurt zijn nog redelijk goed onderhouden maar je kunt hier alleen maar met gevaar voor eigen leven lopen. Of je wordt overreden of je wordt vergiftigd vanwege alle uitlaatgassen. Ik zal een voorstel doen om hier een autoloze zondag in te voeren. Ha, ha.

Ik ben trouwens helemaal blij. Vanavond zijn onze laatste spullen aangekomen met de luchtvracht. Nu ik dit schrijf heb ik al weer een paar koppen Senseo koffie op. Ook heb ik nu mijn studiespullen. Dat is goed nieuws want het betekent dat ik met studeren kan gaan beginnen.

Vriend Leopold

Marcel is alweer voor een paar dagen vertrokken voor een buitenlandse trip. Woensdagnacht komt hij weer terug. Lang leve het expat-vrouwbestaan. Bestaat er geen zelfhulpboek ' wat te doen als je net in een nieuwe stad bent aangekomen met twee kleine kinderen en manlief moet meteen een paar dagen weg'?

Gelukkig heb ik het internet nog. Mijn trouwe vriend in bange en onzekere dagen. Daarnaast heb ik natuurlijk ook vriend Leopold als steun en toeverlaat. Cafe Leopold, zeer bekend onder backpakkers, zit hier om de hoek. Je kunt er zalig ' take away' bestellen. Nu ik dit schrijf wacht ik op:
- 1x naan garlic
- 1x mushroom tikka
- 1x mushroom fried rice
- 1x pineapple juice

En ja, ik heb honger. Al mag je dat in dit land natuurlijk niet zeggen. Gisteren zag ik een voorbeeld van zeer slechte smaak van Dominos pizza's. Hun bestellijn voor ' take aways' noemen ze de ' hunger line'.

Met dank aan Google Earth

Google Earth laat zien waar wij de komende zes weken logeren.

Op de andere foto is te zien waar we in Bombay zitten en de afstand naar Breach Candy. Hier gaan we straks wonen. Sebastiaan gaat daar waarschijnlijk naar de Duitse internationale school. Tip: door op de foto te klikken wordt deze groter.

Eerste mega kakkerlak gespot

Jawel hoor. Het eerste exotische beest heeft zich gemeld. Vanmiddag dreef er een gigantische kakkerlak in de wc-pot.

We zijn geland!

Vrienden maken met de douane
Vanacht om 1 uur lokale tijd kwamen we aan in ons appartement. Hier gaan we de komende 6 weken gaan logeren.

Om 11 uur zijn we geland. De reis van het vliegveld naar de stad verliep zeer voorspoedig. Ook waren we binnen de kortste keren door de douane, ondanks de enorme hoop bagage die we bij ons hadden. Hiervoor hadden we Sebastiaan als wapen ingezet. Bij de douane stond een gigantische rij. In plaats van netjes te wachten rende Sebastiaan met zijn rolkofferte naar voren. Daar zette hij zijn koffer op de band van het rontgenapparaat en ging er toen rondjes omheen rennen. De douaniers vonden dit zo grappig dat wij met onze drie karren vanachter uit de rij werden geplukt. We mochten vervolgens zonder verdere controle doorlopen.

De vlucht der vluchten
Ja, hoe is dat, vliegen met twee kleine kinderen? Het valt mee maar tegelijkertijd ook tegen. Het ene moment denk je, ' erger kan het niet worden' en vijf minuten later is alle weer onder controle en zeggen we tegen elkaar dat we de liefste kinderen van de wereld hebben. Onder de streep was het toch wel positief. De zakenlui in de business class zag ik vertederd (of was het leedvermaak?) kijken hoe Marcel op zijn knieen in de pantry de zeer vieze poepluier van Sebastiaan aan het verschonen was.


De eerste dag = poepdag
Mijn eerste dag hier in Bombay stond in het teken van de poep. Eerst was Sebastiaan en daarna was Julia nogal aan de diarree. De hele dag al probeer ik te bedenken waardoor het komt. Gisteren hebben ze sinaasappelsap gedronken in het vliegtuig en dat schijnt niet echt bevordelijk te zijn voor een goede stoelgang. Ze hebben nog niet exotisch Indiaas eten gehad dus daar kan het niet aan liggen. Het zouden natuurlijk ook gewoon de zenuwen en de overgang kunnen zijn.

Interculturele communicatie

Vandaag op het nippertje een India training gehad van Jacob Vossestein, ook bekend van 'Dealing with the Dutch'. We zijn een hoop kennis rijker over India en, heel belangrijk, de mensen.

Het rugzakje van Sebastiaan met al zijn speelgoed en knuffel staat nu klaar in de gang. Samen met vier verhuisdozen, twee grote koffers, twee rolkoffers, luiertas, computertas, buggy, rugdrager en twee autostoeltjes. Het zal een opluchting zijn als alles is ingechecked.

Hoewel hij nog erg klein is, heeft Sebastiaan goed in de gaten dat we weg gaan. Hij is ook wel onrustig en druk. De arme ziel. Vandaag zei hij tegen oma dat hij niet weet waar zijn huis is. Dan vraag je je toch af wat je zo'n mannetje aandoet. We moeten er maar van uit gaan dat hij er straks een boel mooie belevenissen voor terug krijgt.

Om 7 uur staat de taxi voor (een grote bus!) en om half 11 vliegen we. Dan hebben we al afscheid genomen van iedereen. Deze keer dus geen tranen op Schiphol.

Afscheid

Vandaag hebben we onze afscheidsborrel gehad in Amsterdam. In de stralende zon (+25 graden) hebben we buiten op het terras geborreld. De kinderen hadden de grootste lol in een grote openbare zandbak. Dit werd gratis en voor niets verzorgd door de gemeente Amsterdam. Toch aardig van ze. Het mag ook wel nu ik na 20 (!) jaar afscheid neem van de mooiste stad van Nederland.

Heel veel mensen zijn langsgeweest. Jammer genoeg was er veel te weinig tijd om iedereen te spreken. Dus iedereen die geweest is: bedankt en hopelijk tot gauw.

We gaan!

Langzaam begint het tot mij door te dringen dat we echt gaan. Met onze twee kinderen gaan we ruim twee jaar in Mumbai, India, wonen.

Net las ik in de Viva een verhaal over een stel dat met de fiets door het land heeft getrokken. Zij zeiden, en dat heb ik vaker gehoord: 'you love it or you hate it'. Ik ben er nog nooit geweest dus ik weet niet onder welke categorie wij gaan vallen. Nu hou ik mij maar voor dat ik door Indonesie al het een en ander gewend ben en dat het daarom een superervaring gaat worden.