Bruiloft in Maastricht

Marcel was door een van zijn collega's uitgenodigd voor zijn huwelijk in het noorden van de stad Door midden in de spits te vertrekken, hebben we er bijna drie uur over gedaan om er te komen. Dit staat gelijk aan de reistijd tussen Amsterdam en Maastricht. Maar in dit geval was het maar 40 kilometer. Vervolgens waren we drie kwartier op het feest aanwezig.
Net als op Indonesische bruiloften gaat het in India om het aantal bezoekers. Een feest met 100 man stelt niets voor. Ook hier liepen hele hordes neven, achterneven, achternichten, achter- achternichten en achter- achter- achternichten rond.
Het ging in dit geval om een liefdeshuwelijk. De bruid en de bruidegom zijn beide hindoe maar toch lag een huwelijk niet helemaal voor de hand. De familie van de bruid komt namelijk uit Punjab (noord-India) en die van de bruidegom uit Rajasthan. Op het feest liepen verschillende gesluierde vrouwen uit Rajasthan rond. Zij dragen een doorzichtige gekleurde sluier over het haar en het gezicht. Ze doen dit omdat ze zich niet aan de oudere mannelijke leden van de schoonfamilie mogen laten zien.
Net als in Indonesie staat het bruidspaar de hele avond op een podium om een stroom van felicitaties in ontvangst te nemen. Van iedere gast maken ze vervolgens een foto genomen en er wordt een video gemaakt. Je moet je dit zo voorstellen dat je met een grote grijns de bruid of bruidegom een hand geeft en vervolgens zie je de camera heel langzaam van links naar rechts gaan. Ik schat in dat per gast een filmpje van circa 20 seconden wordt gemaakt * 200 gasten = HEEL VEEL kijkplezier op de bank.