En nog meer vakantiekiekjes...

Darjeeling en Sikim

Klik op het foto-album voor nog meer foto's.

Typisch gevalletje Indiase hoogmoedwaanzin

Gisteren las ik een hilarisch stukje in de Times of India. Blijkbaar dacht een Indiaase Bhojpuri zanger dat Nederland een officiele postzegel voor hem had uitgegeven. Gisteren stond er een vervolg op dit bericht in de krant (helaas nog niet online beschikbaar). Zie het oorspronkelijke artikel van 13 april:

VARANASI: Acknowledging his iconic status among Netherlands’ Bhojpuri-speakers, the Dutch government has issued a postal stamp on singer-actor Manoj Tiwari.

"It is a great honour for me and the Bhojpuri cinema. It would inspire me to give my best to the Bhojpuri cinema," an ecstatic Manoj Tiwari said. He said this is the first-of-its-kind honour for a Bhojpuri actor.

Tiwari’s spokesperson Shashikant Singh said, looking at the Bhojpuri superstar’s popularity, Netherlands’s postal department conferred the honour on him last month.

"Holland has a sizable population of people from eastern UP and Bihar, whose forefathers migrated during the British rule," he said.

He said the postal stamp, priced at 44 Euro-cent, is perhaps the first such honour bestowed on a living Indian abroad. "A Dutch magazine ‘DEN HAAG’ has also put the postal ticket on its cover page," he said.

"I owe it to my mother’s blessings; she inspired me to take to Bhojpuri folk singing," said Tiwari, busy shooting his latest film in Mumbai, told TOI over the phone.

He said the elation would sink in when he would see the stamp — released 23 days ago. "I received it, four days back, on e-mail," Tiwari said.

Born in a nondescript Atarwalia village in Bihar’s Kaimur district, Tiwari opted for Bhojpuri folk singing after graduating from the Banaras Hindu University in 1992. He has worked in 42 Bhojpuri films, many of which have been super hits.

Gisteren stond er een vervolg op dit artikel in de krant. Er stond in uitgelegd dat iedereen in Nederland via de KPN een eigen postzegel kan laten maken voor 33 euro. Volgens het artikel is zanger Tiwari 'erg teleurgesteld'.

Terug uit Darjeeling

We zijn weer terug! Vandaag weer peentjes gezweet in Mumbai. De kranten blijven stug volhouden dat het 35 graden is. Daar geloof ik helemaal niets van. Volgens mij is het veel warmer. In Nederland ga ik een buiten thermometer kopen en dan ga ik mijn eigen weerstation runnen. Ik heb gehoord dat bedrijven hun mensen vrij moeten geven als het kwik rond de 40 graden ligt. Mmmmm. Ik wil niets suggereren maar volgens mij is er een relatie.

Darjeeling was erg mooi. De terugweg hebben we - deels - in stijl gedaan. Marcel en Sebastiaan gingen met een helicopter (duur: 35 minuten, uitzicht: mooi, aankomst: relaxed). Ikzelf en Julia gingen per auto (duur: 4,5 uur, uitzicht: mooi, aankomst: gebroken).

Hier nog een paar foto's:


Uitzicht vanuit de helicopter.


Sebastiaan helpt mee de helicopter uit de hangar te duwen.

Tochtje op een Jak en meer Indiase vakantiepret

Sebastiaan op 'zijn' jak.

Wat doen toeristen in Sikkim? Die maken een tochtje op een Jak. Dat is een groot formaat koe met een hele dikke vacht en grote horens. Sebastiaan had het prima naar zijn zin op 'zijn' Jak. Julia zat samen met mij op een andere Jak en had het telkens over 'Jak jakkie'.

Het jak-avontuur vond plaats op een hoogte van 4300 meter bij een groot meer op een paar kilometer afstand van de Chinese grens. Het hele gebied is vergeven van de militairen en het is niet eenvoudig om er te komen. Als niet Indier moet je al een speciaal visum hebben om Sikkim in te mogen. Voor het meer, moet je bovendien nog een tweede vergunning hebben. Onderweg zijn we een paar militaire controlepunten tegengekomen waar serieus gecontroleerd werd.


Sowieso is de tocht naar het meer een grote onderneming. Angsthazen moeten er niet aan beginnen. Je rijdt namelijk twee uur lang langs hele diepe afgronden en de weg is nodig aan renovatie toe. Waarschuwingsbordjes als 'wegzakkende weg', 'gammele brug' en 'toeter bij iedere bocht' zie je overal langs de weg staan. Hoogepunt tijdens de rit naar beneden was de combinatie van een haarspeldbocht, een hele grote, ons tegemoet rijdende, legertruck en dikke mist.

De Sikkim snelweg.

Bij het meer hebben we ook nog in de sneeuw gestaan. Waarschijnlijk is dit de
enige keer dat we sneeuw zullen zien in India. Julia snapte er niet heel veel van en vond het vooral koud. Sebastiaan hield vol dat we een sneeuwpop moesten maken. Dat valt echter niet mee met het restantje ijzige sneeuw dat er lag.

De familie Hassink in de Indiaase sneeuw.

Helaas komt er morgen een eind aan ons Noord-Indiase avontuur. Morgenavond zijn we weer terug in de hitte van Mumbai.

Van Dardjeeling naar Kalimpong

Vandaag zijn we van Dardjeeling naar Kalimpong gereden, een plaats 45 kilometer verderop. Het was een mooie maar wederom zeer bochtige weg. Julia lijkt over de wagenziekte heen te zijn en vermaakt zich opperbest in de auto. We zitten nu in het Silver Oak hotel in Kalimpong, dat is ook van de Elgin groep. Het is wederom een heel mooi oud pand met een koloniale uitstraling.

In bad
Het volgende voorval is overigens typisch voor een redelijk luxueus hotel in India. In het bad zit geen stop dus Marcel belt de receptie met het verzoek er een naar de kamer te brengen. De receptionist antwoord dat het bad inderdaad geen stop heeft. Er is immers te kort aan water en daarom wil dit hotel liever niet dat mensen in bad gaan. Marcel geeft niet op en geeft aan dat hij wil dat de kinderen gewoon in bad kunnen. Volgens de receptionist is dat helemaal niet nodig, de kinderen kunnen ook gewoon onder douche. Of ze kunnen 'badderen' in de plastic emmer die in de badkamer staat. Water is schaars. Ze moeten het met een vrachtwagen laten aanleveren en dat kost geld. Uiteindelijk kwam er toch iemand naar de kamer om de stop te brengen en hebben Julia en Sebastiaan zalig gebadderd in een laagje water van 10 centimeter.

Julia bij Boedistische tempel in Kalimpong.

Dish 1 en dish 2
Een ander voorval in hetzelfde hotel: bij aankomst in het hotel hadden we gevraagd of we vanavond westers konden eten in plaats van Indiaas. De meneer achter de balie zou dat navragen. Vanavond in het restaurant kregen we inderdaad een goed gevuld bord met westers eten: patat, groenten in een sausje en een ei met een gefrituurd laagje eromheen. Toen het bord half leeg was kwam de ober met een brede grijns nieuw bestek neerleggen voor 'dish 2'. En inderdaad, er kwam een volgend hoofdgerecht. Ditmaal met pasta, vis en groenten. Ze hadden het goed begrepen in de keuken, je moet verschillende gangen bereiden als je westers kookt. Alleen hebben ze niet door dat dat niet twee hoofdgerechten te hoeven zijn.

Tiger point om 4 uur s'ochtends

De menigte arriveert per jeep om vier uur s'ochtends bij het uitkijkpunt.

Nog even wachten en dan is het zover.

OHHHHHHHHH