'Over de top' verjaardagsfeestje

Prinsessen-kasteel
Dansende Julia
Veel meisjes in prinsessen-jurken, behalve Julia
Een barbietaart!

Vandaag weer een 'over de top' verjaardagsfeestje bezocht. Het is hier normaal dat je je verjaardag viert met alle kinderen in de klas. In Sebastiaan zijn klas zitten 24 kinderen wat betekent dat je 24 keer kunt komen opdraven. Julia zit nog niet in het sociale verjaardagscircuit. Als zij ook zover is hebben we dus 2*24 verjaardagen (= 44 kinderverjaardagen per jaar!) om naar toe te gaan.

De ingredienten van deze verjaardag:
* een podium in de vorm van een prinsessen-kasteel,
* herrie-muziek,
* een tatoeman,
* een heuse barbietaart,
* een dame die spelletjes speelt met de kinderen,
* veel meisjes in prinsessen-jurken,
* bekers met foto's van de aanwezigen erop als weg-gevertje, en
* een blij dansende Julia!

Jurk aanwezig bij staatsbezoek koningin!

Gisteren is de koningin met Alex en zijn Maxima In India aangekomen voor een staatsbezoek. Zelf hebben wij 'zoals het ons behaagt' de uitnodiging voor de ontvangst van de Nederlandse gemeenschap af moeten slaan vanwege 'drukke bezigheden'. Ook zouden we daarvoor helemaal naar Bangelore moeten vliegen wat niet naast de deur ligt.

De honeurs worden nu waargenomen door mijn blauwe jurk die voor deze gelegenheid door moet gaan als 'middagjapon'. Daarmee heb ik een vriendin uit de brand kunnen helpen die in Bombay geen geschikte jurk tot onder de knie kon vinden. Nu scheelt dat als je een jurk van mij leent, deze bij 95% van de vrouwen al snel tot ver onder de knie rijkt. Ha,ha. Ik hoop dat op DE persfoto van het staatsbezoek en de ontvangst van de Nederlandse gemeenschap, mijn zeer fotogenieke blauwe jurk staat. Die foto zet ik dan meteen op de blog.

Wow! Een bericht van onze rondreizende marktkoopman!

Met mijn regelmatige reizen is het wel prettig om onderweg een paar uur te kunnen slapen. Zo ook afgelopen nacht van Mumbai via Delhi naar Hong Kong. Normaal val ik makkelijk in slaap maar afgelopen nacht had ik drie indiers acht er mij zitten die een deal moesten voorbespreken. Fijn voor de nachtrust dus de oorpluggen maar weer eens ingedaan. Normaal een heel gepruts, maar ditmaal gingen ze er zonder probleem helemaal in en kon ik lekker slapen.

Toen ik ze er vanochtend uithaalde wist ik meteen dat er iets niet goed was. Mijn oren deden pijn en mijn gehoor was grotendeels verdwenen, niet fijn dus. Vanochtend eerst maar op de hotelkamer gewerkt, maar het werd steeds erger en vanavond uiteindelik toch maar naar het ziekenhuis gegaan. Daar bleek dat ik allerlei troep tot achterin mijn oor had geduwd en door mijn verkoudheid kon ik ook nog eens niet klaren. Er zat dus niets anders op dan alles schoon te laten maken, een klus van meer dan een uur.

Gelukkig was de arts erg gezellig en hebben we over van alles en nog wat gepraat, vakantie in Las Vegas en Australie, hotels en autorijden (wat ze niet kon). Zo werd het pijnlijke gepeuter toch nog onderhoudend. Nu ben ik met een tas vol pillen naar huis gestuurd met de opdracht de rest van de week netjes pilletjes te slikken en veel kauwgon te eten om het 'klaren' van mijjn neus te helpen. Hopelijk kan ik er dan volgende week
weer tegenaan in Pakistan.

Florence Nightingale

Julia is de Florence Nightingale van de peuterschool. Althans zo noemt de juf haar. Als andere peuters huilen, komt zij meteen in actie en probeert hem of haar te troosten met een papieren zakdoek. De drinkbekers deelt Julia uit en niet de juf.
Behalve een zorgzame Florence Nightingale is Julia ook SUPER eigenwijs. Aan een eigen willetje ontbreekt het haar niet. Fijn voor Julia hebben we nu een nieuwe nanny in huis, Usha, als vervanging van Benny. Usha is een hele lieve meid die werkt volgens het "u wilt en wij draaien principe". Dat kan handig en gemakkelijk zijn maar in het geval van de ruim tweejarige Julia is het desastreus. Vanavond bij het eten stond ik op een afstandje toe te kijken. Al snel kwam er, op bevel van Julia, een fles tomatenketchup op tafel en at ze haar eten niet met een gewone lepel maar met een maatschepje van de poedermelk. Daarbij zat ze heel triomfantelijk te kijken.
Vrees niet, ik beloof dat ik dit gedrag voordat ik met de kinders weer terug kom naar Nederland bij te sturen. De komende dagen zal ik Usha de beginselen van de Nederlandse opvoedkunde bijbrengen. Les 1: laat je niet commanderen door een peuter van nog geen 2,5. Stel je 'Super Nanny' voor maar dan in een Indiaase setting en mijzelf uiteraard als de Super Nanny. Ik heb alleen die bril niet meer nodig (zie blog 'Klepje open, klepje dicht van 21 oktober).

Indiaas personeelsmanagement

Gisteren zou officieel de laatste dag van Cleffie zijn. Ik had inmiddels Anju aangenomen als vervangster voor Benny. Usha was de nieuwe 'live in'. Cleffie kwam s'ochtends met de boodschap dat ze heel graag wilde blijven en dat ze ook als 'live in' wilde werken als dat moest. Inmiddels liep Usha ook al rond in huis. In totaal had ik gisteren dus drie dames in huis: Cleffie, Anju en Usha. Zo heb je niemand en dan heb je er drie!
Anju had ik aangenomen voor de kinderen. Helaas, ze bleek als de dood te zijn voor Julia en Sebastiaan. Die twee hadden dat meteen haarfijn in de gaten en gedroegen zich dan ook onuitstaanbaar. Gisterenochtend besloot ik dan ook om het 'dream team' te wijzigen. Anju heb ik laten gaan. Cleffie kon ik meedelen dat ze toch kon blijven. Zij helemaal blij! Nu moet ze alleen iets aan haar stem gaan doen. Ze wilt in de smaak vallen bij de kinderen. Als ze Julia ziet gilt ze GOODMORNING JULIA!!!!!! Die dan van schrik bijna omvalt en meteen achter mij verdwijnt. Nou ja, dat is een puntje waar we aan gaan werken.

Klepje open, klepje dicht

Als onderdeel van het grote Sandra renovatieplan (zie ook blog over beugel, 9 augustus 'midlife crisis in Bombay, ik ga aan de beugel) heb ik afgelopen donderdag mijn ogen laten laseren. Van -3,75 en -4,25 naar... scherp! Ik heb bijna 20 jaar met brillen en lenzen lopen aanmodderen. En na een ingreep van slechts twee keer 1 minuut kan ik zowel mijn bril als lenzen vaarwel zeggen.
Het laseren van je ogen is geen operatie. Ik vergelijk het meer met een intergalactische ervaring. Eerst moet je in een groen licht kijken. Dan wordt het opeens zwart voor je ogen en zie je allemaal sterretjes. Ik had het gevoel alsof ik ergens op een veld s'nachts naar de sterrenhemel lag te kijken. Vervolgens wordt het wit en zie je een groter rood licht. Vervolgens hoor je het geluid van de laser en ruik je een brandlucht. Mmmmmm. Dat duurt hooguit vijf seconden. Vervolgens wordt er weer iets over je oog wordt geschoven en zie je het groene licht weer. Klaar! Als je je ogen open doet zie je een beetje wazig (net alsof je ogen beslagen zijn) maar je ziet ook al wel het verschil. De ochtend erna was dat wazige weg en had ik al helder beeld.
Dit type ingreep is redelijk eenvoudig. Er hoeft niet heel veel te gebeuren omdat mij hoornvlies dik genoeg is. Het is gewoon een kwestie van klepje open, klepje dicht.