Computers voor kinderen van bouwvakkers
Vandaag ben ik op pad geweest om twee computers naar een project van Mumbai Mobile Creches te brengen. De computers had ik via www.giftyourstuff.org van een Duits bedrijf gekregen en die moest ik naar Ghatkopar brengen. Dat is ongeveer een uur rijden. Ondanks dat het Mumbai een megastad is, begin ik steeds meer buurten te herkennen en dat is leuk. Nu ken ik dus ook Ghatkopar. Het is er een drukte van belang met veel middenstand en mega-flats in aanbouw.
Mumbai Mobile Creches opent en beheert kleine schooltjes op grote bouwterreinen voor kinderen van bouwvakkers. Dit zijn vaak ongeschoolde dagloners die rechtstreeks van het platteland komen. Ze leven in zelfgebouwde hutjes op het bouwterrein en ze komen niet in aanmerking voor voorzieningen van de gemeente. Meestal werken zowel de vader als de moeder op het bouwterrein. Voor de kinderen zijn de schooltjes van Mumbai Mobile Creches de enige mogelijkheid om naar school te kunnen. Lesgeven is er niet gemakkelijk. De jongste kinderen die ik zag, zijn ongeveer 12 maanden oud. De oudere kinderen waren denk ik 11 tot 12 jaar. De kinderen komen uit alle delen van India en spreken allemaal verschillende talen.
Het schooltje is gevestigd in een mega groot huizencomplex in aanbouw. In een van de gebouwen, waarvan alleen nog maar het skelet staat, is een ruimte vrijgemaakt met drie kamers: een voor de allerkleinsten, een voor de peuters en een voor de iets oudere kinderen. Tafels en stoelen zijn er niet. Alle kinderen zitten op de grond. Om te voorkomen dat de kinderen naar beneden vallen, hebben ze ijzeren tralies voor de ramen gezet. Volgens mij is dat hetzelfde tralies als gebruikt wordt bij het storten van beton. Als het gebouw klaar is, gaan de ouders naar een volgend project en gaat het schooltje weer dicht. De kinderen moeten hopen dat ze bij een volgend project ook weer naar school kunnen.
De computers staan nu in een heel klein kamertje op een geimproviseerde tafel.
Dit zijn een paar van de foto’s die ik heb genomen.
Mumbai Mobile Creches opent en beheert kleine schooltjes op grote bouwterreinen voor kinderen van bouwvakkers. Dit zijn vaak ongeschoolde dagloners die rechtstreeks van het platteland komen. Ze leven in zelfgebouwde hutjes op het bouwterrein en ze komen niet in aanmerking voor voorzieningen van de gemeente. Meestal werken zowel de vader als de moeder op het bouwterrein. Voor de kinderen zijn de schooltjes van Mumbai Mobile Creches de enige mogelijkheid om naar school te kunnen. Lesgeven is er niet gemakkelijk. De jongste kinderen die ik zag, zijn ongeveer 12 maanden oud. De oudere kinderen waren denk ik 11 tot 12 jaar. De kinderen komen uit alle delen van India en spreken allemaal verschillende talen.
Het schooltje is gevestigd in een mega groot huizencomplex in aanbouw. In een van de gebouwen, waarvan alleen nog maar het skelet staat, is een ruimte vrijgemaakt met drie kamers: een voor de allerkleinsten, een voor de peuters en een voor de iets oudere kinderen. Tafels en stoelen zijn er niet. Alle kinderen zitten op de grond. Om te voorkomen dat de kinderen naar beneden vallen, hebben ze ijzeren tralies voor de ramen gezet. Volgens mij is dat hetzelfde tralies als gebruikt wordt bij het storten van beton. Als het gebouw klaar is, gaan de ouders naar een volgend project en gaat het schooltje weer dicht. De kinderen moeten hopen dat ze bij een volgend project ook weer naar school kunnen.
De computers staan nu in een heel klein kamertje op een geimproviseerde tafel.
Dit zijn een paar van de foto’s die ik heb genomen.
