Richard Gere mag het land weer in

'Zoen-aanklacht' Richard Gere opgeschort

NEW DELHI - Het hooggerechtshof van India heeft vrijdag een arrestatiebevel tegen acteur Richard Gere op de lange baan geschoven.

De Amerikaan kuste verleden jaar Bollywood-actrice Shilpa Shetty publiekelijk uitbundig op haar wang. In India geldt dat als 'obsceen gedrag'.

Een advocaat diende een aanklacht in tegen het duo, waarop een rechter het arrestatiebevel uitvaardigde. Doordat dat document nu even op de plank belandt kan Gere volgende week op bezoek gaan bij de Dalai Lama. Deze verbannen spirituele leider woont tegenwoordig in het noorden van India nadat hij Tibet ontvluchtte. (ANP)

Obsceen gedrag is hier dus uit den bozen. Je ziet ook geen sex in Bollywood films. Wel staat er in iedere film wel iemand een paar minuten lang in de regen te dansen. De mannen het liefst met ontbloot bovenlijf. Deze regendans symboliseert sexuele handelingen. Je ziet het dus niet maar het is er wel.

Encounters

Zo nu en dan lees je in de krant over 'encounters'. Vandaag ook weer want gisteren zijn twee van terrorisme verdachte personen tijdens een 'encounter' met de politie gedood. Ofwel, deze personen zijn door een speciaal onderdeel van de politie met opzet doodgeschoten. Uhhhhh. Mag dat zo maar? In dit land wel. De afgelopen 10 jaar zijn er in Mumbai meer dan 800 mensen via 'encounters' gedood. De politie beseft dat het eigelijk niet kan en iemand heeft nu voorgesteld dat de incidenten voortaan officieel onderzocht moeten worden door de 'Criminal Investigation Department' (CID). Dit zou de 'encounter specialists' ervan weerhouden om zomaar mensen dood te schieten. Goeie actie van de politie. Het lijkt me een stuk effectiever dan de criminelen te arresteren en voor het gerecht te brengen. Daar ben je zoveel tijd mee kwijt.

Kortom, vrouwe Justitia heeft hier nog wel wat werk te doen. Of, wat dachten we van een nieuwe serie: CSI Mumbai?

Afscheid nemen

Onderdeel van het expatleven is dat je constant afscheid moet nemen van mensen. Dit zijn foto's van het afscheidsfeestje van afgelopen middag van de kinderen van Pauline en Geert. Een Nederlands gezin met 4 (!) kinderen die naar Jakarta gaan verhuizen. Jammer voor Sebastiaan want die is toch wel heel erg close met Elisa. Hand in hand lopen met haar is toch het mooiste wat er is! Julia zit in dezelfde klas als Juliette (populaire naam) maar als je twee bent is de vriendschap nog niet zo hecht.

 

 

 

 

Straatkinderen

Vandaag heb ik een andere kant van India van dichtbij gezien, namelijk die van de straatkinderen. Als je ze op de stoep ziet zitten of op straat ziet lopen, is dat een ding. Dan kun je ze nog makkelijk negeren en denken "dat hoort er hier gewoon bij" en vervolgens de andere kant opkijken. Vanmiddag was er echter geen ontkomen aan en werd ik van dichtbij geconfronteerd met de kinderen tijdens een bezoek aan een straatkinderen-project via Atma Mumbai. En, wonder boven wonder, het zijn gewone kinderen. Ze vinden hetzelfde leuk als Sebastiaan en Julia met het grote verschil dat zij helemaal niets hebben en vannacht gewoon weer op straat slapen.

Via het project krijgen circa 15 kinderen twee keer per week twee uur onderwijs en een maaltijd. Dat is alles. De ruimte die ze gebruiken is van de kerk. Overdag is het een school voor gehandicapte kinderen met veel trapjes en de leslokalen zijn boven. Moet je dat vergelijken met de faciliteiten op de gemiddelde Nederlandse mythylschool. Zoek de verschillen. Wat ik nog het ergste vind is dat ze zelfs via zo'n project (ondersteund door de kerk) zo weinig kunnen doen. Ze krijgen minimale fondsen binnen (net genoeg om een part time kok voor te betalen en eten) en vrijwilligers zijn blijkbaar moeilijk te vinden. Ik heb voor een paar kinderen de sommen nagekeken die ze daar leren te maken. Daar waren ze nog verrassend goed in!

De vraag is natuurlijk: wat schieten deze kinderen hiermee op? Blijkbaar mogen de meeste kinderen niet naar school omdat ze geen geboorte-akte hebben. Zonder scholing hebben ze eigelijk geen toekomst ondanks datgene wat ze leren via het project. Voor mij was het een ‘eyeopener’ om te zien hoe echt deze kinderen zijn. Ik denk dat ik nu moeilijker de andere kant op kan kijken als ik ze op straat zie zitten.