Happy Diwali!

Wij hoeven niet op nieuwjaar te wachten om vuurwerk af te mogen steken!

Vakantie geboekt...

En we gaan naar.. Wie het weet mag het zeggen.

Duizend bommen en granaten

Morgen is het Diwali (zie ook blog 'het grote diwali feest' van 21 oktober 2006) en dat wordt zoals altijd gevierd met veel vuurwerk. Bij onze buren zit de hele familie nu op stoeltjes op de oprit naar het vuurwerk te kijken dat door het personeel wordt aangestoken. Het vuurwerk ligt netjes uitgestald op een tafel en zo te zien moeten ze nog even. Morgen is het pas Diwali en dat betekent nog veel meer herrie! Jammer voor Marcel heeft hij niet meer zo'n last van zijn oorontsteking en doofheid (zie blog 'Klotsende oren' van 5 november).

Taalontwikkeling in India

De taalontwikkeling van Sebastiaan en Julia verloopt in India anders dan als we gewoon in Nederland hadden gewoond. Sebastiaan spreekt nog steeds een mengelmoesje van Engels en Nederlands. Dit resulteert in uitspraken zoals 'may I have some pep? (mag ik wat pap?). Julia begint heel langzaam aan wat meer te babbelen. De meeste nieuwe woorden zijn Engelse woorden. Ze gebruikt ook steeds vaker twee woorden in plaats van een. In plaats van alleen maar 'mine!' te zeggen, kan ze nu ook het object benoemen dat volgens haar van haar is. Dus ze zegt nu 'my book', 'my spoon', 'my bal', 'my phone', etc. Vrienden van ons hebben kinderen die nu Engels spreken met een sterk Indiaas accent. Erg grappig maar ik ben toch blij dat Sebastiaan nog een lekker ouderwets Nederlands accent heeft.

Bruce Lee in training

Je moet er jong mee beginnen, dus zit Sebastiaan op Teakwondo. Erg leuk om heen te gaan, als vader. Je ziet er namelijk alle andere vaders van de school, echt een zaterdag uitje dus. Toegegeven, gedurende de training moet Sebastiaan verscheidene malen moed in worden gesproken om door te gaan. Chantage met de befaamde blauwe ijsjes van op de hoek is hierbij een effectief wapen. Hier buigt de kleine Lee gehoorzaam.

Hoogste hotelkamer in de wereld

 
Afgelopen maand was ik in Shanghai en verbleef in het hoogste hotel in de wereld. In dit hotel had ik ook nog eens de hoogste kamer, op de 82e etage. Sandra schreef hier al eerder over, ik had net een typhoon gemist. Ongetwijfeld was ik met windkracht 12 wel zachtjes in slaap gewiegd in mijn bedje.

Klotsende oren

Zoals ik al eerder schreef heb ik aan mijn trip naar Hong Kong een fijne middenoor ontsteking overgehouden. Van de doktor in Hong Kong kreeg ik 2 verschillende medicijnen. Van onze 'huis'-arts, Rohit Barman (de naam doet heel wat vermoeden) kreeg ik er afgelopen week 5 mee. Ondertussen is het alleen maar erger geworden en klotst het werkelijk tussen mijn oren (wat verwacht je ook van een doktor die Barman heet). Vandaag ben ik dan naar een specialist gegaan. Na wat kijkwerk met een antiek lampje werd tot een orentest besloten. Via de operatiekamer waar iemand ingesnoerd op het bed lag (!!!) werd ik het testhok ingesluisd. Met een testapparaat dat niet zou misstaan in een museum voor de geschiedenis der geneeskunde werden enkele testen uitgevoerd. Op de weg terug naar de spreekkamer lag de andere patient er nog steeds. Dit keer met een slangetje gevuld met bloed op zijn buik. Ik heb maar niet gegeken waar het uitkwam en hoop dat de 8 verschillende medicijnen die ik nu heb wel werken.

De 8 medicijnen komen overigens uit deze drive-in apotheek.

Business trip naar Thailand

Het is niet altijd hard werken. Afgelopen maand was ik voor een bijeenkomst van Group Audit in Thailand. Een onderdeel van het programma was een 'social event' op z'n Nederlands: een fietstocht door Bangkok. Co van Kessel (www.covankessel.com) organiseert dit en, toegegeven, dit was het leukste dat ik ooit in Thailand heb gedaan. Met de fiets door smalle steegjes, op de boot en dwars over markten terwijl iedereen even vriendelijk lacht.