Kokkerellen met Indiers

Na ruim 1 maand India vonden we dat het tijd was om met wat sociale activiteiten mee te doen. Het hotel organiseerde vanochtend een 'cooking workshop' die gegeven werd door een, volgens de uitnodiging, zeer beroemde hotelkok. Al snel bleek dat wij als Europeaan handiger zijn in de keuken dan de gemiddelde Indier.

Het eerste gerecht was sate met pindasaus. Makkelijk zou je denken. Niets is minder waar. Onze kok heeft er bijna 2 uur over gedaan om de aanwezigen uit te leggen hoe je sate moet maken. Ik kreeg, heel genant, de slappe lach nadat we al 15 minuten zaten te kijken naar het fruiten van een uitje (zie foto).

Op het menu stond vervolgens een mozarella-tomaat salade. Ook hierover raakte onze topkok niet uitgepraat.

Good boy

Julia babybrabbelt er nog vrolijk op los maar Sebastiaan is al echt met taal bezig. De schok was voor hem groot toen we hier aankwamen en hij ontdekte dat hij niemand meer verstond. En andersom. De frustatie was van zijn gezicht af te lezen. Dan was er ook nog een Indiaase groepsleidster van de creche beneden met een nogal harde stem die bijna onverstaanbaar Hindi Engels in zijn oor stond te toeteren.
Nu na bijna een maand begint het te veranderen. Hij spreekt zelfs al wat woorden engels. Zo zegt hij bijvoorbeeld 'what is jouw name?', een leuke mix van Engels en Nederlands. Ook zong hij laatst vrolijk 'Bob the Builder!'
'Good boy' is bij Sebastiaan favoriet. Dat roept Benney de hele tijd. Ook als Benney s'avonds weg is kan Sebastiaan nog zichtbaar nagenietend, 'good boy', 'good boy' roepen. Soms zegt hij ook heel ernstig 'dat is Engels'. Daaraan kunnen we merken dat hij nu doorheeft dat er verschillende talen zijn en dat hij snapt dat wij thuis Nederlands spreken.
Ook met Hindi komt Sebastiaan in aanraking. Er is een Hindi tv zender met hele leuke tekenfilmpjes voor kleintjes. Dat het in Hindi is lijkt hem niet echt te deren.

May I cut the fish?

We zijn vanmiddag teruggekomen uit Goa. Het was er zalig! Even weg uit de Bombay drukte. Julia en Sebastiaan hebben zich er prima vermaakt en wij hebben er zowaar in alle rust kunnen lezen. Het hotel waar we zaten was erg Indiaas. Zelf vonden we het wel vermakelijk. Zeker na alle luxe die we inmiddels in het Taj Wellington gewend zijn. Zo haalde de ober een leuke stunt uit toen hij vroeg: "May I cut the fish". En vervolgens snijdt hij de vis pontifikaal horizontaal doormidden, inclusief de graten. Daarna verwachtte hij ook nog een compliment van ons te krijgen. Het overige personeel kon je het beste vergelijken met de zombies uit de Thriller video van Michael Jackson. Het pluspunt van dit 'paradijsje' was wel dat het direct aan het strand ligt en dat je vanuit de kamer een prachtig uitzicht over zee hebt. Dat is bij andere hotels in Goa vaak niet het geval.



Meer foto's zijn hier te vinden voor genodigden. Laat ons even weten als je de foto's wilt zien.