De Nederlandse regentijd

We zitten twee maanden in Nederland met als doel om de regen in Mumbai te ontvluchten. Daar regent het bijna continu tot minstens eind augustus. In Nederland kun je niet van een regentijd spreken maar vandaag heeft het er toch heel veel van weg. Telkens kijk ik hoopvol op Buienradar.nl. Daar zie ik de regenbuien langzaam naar het oosten toe wegtrekken. Als ik vervolgens uit het raam kijk zie ik dat de lucht nog even grijs is en dat de regen met bakken uit de lucht blijft vallen. Volgens mij wordt Buienradar.nl gesponsord door onder meer pretparken die iedereen naar buiten willen lokken ondanks de regen. Helaas ben ik door mijn arsenaal kinderactiviteiten heen. Vanochtend heb ik achtereenvolgend een trein gemaakt, boekjes voorgelezen, gekleid, liedjes gezongen en domino gespeeld. Deze supermama heeft er nu even de energie niet meer voor en wil alleen maar rust! Tegen mijn principes in (het is immers midden op de dag) heb ik Sebastiaan voor de tv gezet. Julia ligt goddank even in bed. Zometeen maar weer even Buienradar.nl checken..

Opvoeden

De manier van opvoeden in India en Nederland verschillen nogal van elkaar. Dit werd vanavond weer eens duidelijk tot Sebastiaan zijn grote verdriet. Vlak voor het naar bed gaan was hij nogal brutaal en daarom besloot ik hem zonder voor te lezen naar bed te sturen. Hier was hij het totaal niet mee eens en hij zette het daarom op een krijsen. Op rustige wijze heb ik hem -tig keer in bed terug gelegd (met dank aan De Nanny waarvan ik afgelopen week weer een aflevering van heb gezien). Uiteindelijk gaf hij het op en is hij gaan slapen. Jippie, het is gelukt! Mijn aanpak hier is totaal anders dan in India. Hier ben ik voor mijn gevoel nogal streng en dat moet ook wel omdat je alleen bent. In Mumbai kan ik altijd terugvallen op Usha, onze live-in nanny, die op een stoeltje naast zijn bed gaat zitten en zijn hand vasthoudt als hij gaat slapen en wij een avondje weg zijn. Hij krijgt -bijna-alles van haar gedaan. Voor hem moet mijn strenge Nederlandse aanpak heel verwarrend zijn. In Mumbai word ik ook wel eens boos maar dat is toch anders dan hier. Als de kinderen erg vervelend zijn, laat ik het vaak aan Usha over om ze weer in het gareel te brengen en ga ik gewoon wat anders doen. Dit doet zij uiteraard op Indiaase (lees = niet strenge) wijze. Het is duidelijk dat Usha en Santana (onze andere hulp) niet geloven in onze strenge aanpak. Ik vertel ze wel elke keer om strenger te zijn maar dat kunnen ze gewoon niet. Dan gaan ze Sebastiaan bijvoorbeeld lief vragen of hij in de hoek wil staan. Ik weet zeker dat ik als we terug zijn minstens een week de discipline erin probeer te houden. Daarna zijn we waarschijnlijk weer gewoon terug bij af met een hele blije Sebastiaan en Julia.

PS: dat van het stoeltje en Usha die s'avonds Sebastiaan zijn hand vasthoudt keuren wij ook niet goed en we zeggen daar echt wel wat van.