Google Earth laat zien waar wij de komende zes weken logeren.
Op de andere foto is te zien waar we in Bombay zitten en de afstand naar Breach Candy. Hier gaan we straks wonen. Sebastiaan gaat daar waarschijnlijk naar de Duitse internationale school. Tip: door op de foto te klikken wordt deze groter.
Jawel hoor. Het eerste exotische beest heeft zich gemeld. Vanmiddag dreef er een gigantische kakkerlak in de wc-pot.
Vrienden maken met de douane
Vanacht om 1 uur lokale tijd kwamen we aan in ons appartement. Hier gaan we de komende 6 weken gaan logeren.
Om 11 uur zijn we geland. De reis van het vliegveld naar de stad verliep zeer voorspoedig. Ook waren we binnen de kortste keren door de douane, ondanks de enorme hoop bagage die we bij ons hadden. Hiervoor hadden we Sebastiaan als wapen ingezet. Bij de douane stond een gigantische rij. In plaats van netjes te wachten rende Sebastiaan met zijn rolkofferte naar voren. Daar zette hij zijn koffer op de band van het rontgenapparaat en ging er toen rondjes omheen rennen. De douaniers vonden dit zo grappig dat wij met onze drie karren vanachter uit de rij werden geplukt. We mochten vervolgens zonder verdere controle doorlopen.
De vlucht der vluchten
Ja, hoe is dat, vliegen met twee kleine kinderen? Het valt mee maar tegelijkertijd ook tegen. Het ene moment denk je, ' erger kan het niet worden' en vijf minuten later is alle weer onder controle en zeggen we tegen elkaar dat we de liefste kinderen van de wereld hebben. Onder de streep was het toch wel positief. De zakenlui in de business class zag ik vertederd (of was het leedvermaak?) kijken hoe Marcel op zijn knieen in de pantry de zeer vieze poepluier van Sebastiaan aan het verschonen was.
De eerste dag = poepdag
Mijn eerste dag hier in Bombay stond in het teken van de poep. Eerst was Sebastiaan en daarna was Julia nogal aan de diarree. De hele dag al probeer ik te bedenken waardoor het komt. Gisteren hebben ze sinaasappelsap gedronken in het vliegtuig en dat schijnt niet echt bevordelijk te zijn voor een goede stoelgang. Ze hebben nog niet exotisch Indiaas eten gehad dus daar kan het niet aan liggen. Het zouden natuurlijk ook gewoon de zenuwen en de overgang kunnen zijn.
Vandaag op het nippertje een India training gehad van Jacob Vossestein, ook bekend van 'Dealing with the Dutch'. We zijn een hoop kennis rijker over India en, heel belangrijk, de mensen.
Het rugzakje van Sebastiaan met al zijn speelgoed en knuffel staat nu klaar in de gang. Samen met vier verhuisdozen, twee grote koffers, twee rolkoffers, luiertas, computertas, buggy, rugdrager en twee autostoeltjes. Het zal een opluchting zijn als alles is ingechecked.
Hoewel hij nog erg klein is, heeft Sebastiaan goed in de gaten dat we weg gaan. Hij is ook wel onrustig en druk. De arme ziel. Vandaag zei hij tegen oma dat hij niet weet waar zijn huis is. Dan vraag je je toch af wat je zo'n mannetje aandoet. We moeten er maar van uit gaan dat hij er straks een boel mooie belevenissen voor terug krijgt.
Om 7 uur staat de taxi voor (een grote bus!) en om half 11 vliegen we. Dan hebben we al afscheid genomen van iedereen. Deze keer dus geen tranen op Schiphol.
Vandaag hebben we onze afscheidsborrel gehad in Amsterdam. In de stralende zon (+25 graden) hebben we buiten op het terras geborreld. De kinderen hadden de grootste lol in een grote openbare zandbak. Dit werd gratis en voor niets verzorgd door de gemeente Amsterdam. Toch aardig van ze. Het mag ook wel nu ik na 20 (!) jaar afscheid neem van de mooiste stad van Nederland.
Heel veel mensen zijn langsgeweest. Jammer genoeg was er veel te weinig tijd om iedereen te spreken. Dus iedereen die geweest is: bedankt en hopelijk tot gauw.
