Indiaase postbode-mafia

Ik zit te wachten op de postbode die komt vragen om haar 'kerstbonus'. Vorig jaar, toen we hier net een paar weken woonden, kwam ze ook langs en toen heb ik een voor Indiaase begrippen zeer genereuse bonus gegeven. Dom!
Nu weet ik beter en wil ik een aangepast bedrag betalen, meer in lijn met wat de gemiddelde Indier geeft. Nou, daar kom ik dus niet mee weg. Wat ik toen niet wist maar nu wel is dat ze een boek hebben waarin ze nauwkeurig bijhouden wat iedereen aan bonus geeft. Een paar weken geleden kwam de postbode langs voor een Diwali bonus. Toen ik het geld gaf, reageerde ze zeer verontwaardigd. Ze liet mij vervolgens haar boek zien met naast mijn naam het bedrag van vorig jaar. Ik zei haar dat dat vorig jaar was en dat ik dit jaar minder geef, punt uit. Daarop gaf ze het geld terug en riep dat ze dan wel met kerst terug zou komen. Het moet niet gekker worden, dacht ik nog.
Het is nu kerst geweest en ik heb haar nog niet gezien. De post met alle kerstkaarten (bedankt!) blijft vooralsnog gelukkig komen. Als ze langskomt en hoort dat ik uit principe niet meer geld geef, is dat misschien afgelopen.

.... jaar getrouwd vandaag

Jawel, we hebben weer een feestje te vieren vandaag. We kennen elkaar al HEEEEEEL lang maar we zijn vanaf vandaag zes jaar officieel getrouwd. Zes jaar geleden stonden we te blauwbekken in Amsterdam. Brrrrrr. Ik s'ochtends nog naar de kapper om mijn haar te doen terwijl die dag een stormwaarschuwing werd afgegegeven. Ha, ha. Voor de romantische foto's van deze koude maar ook erg leuke dag in Amsterdam klik hier (=link naar onze website uit het voorblogse tijdperk).

December 2007: ook de familie Hassink staat op de skies

HO, HO, HO

DE FAMILIE HASSINK WENST IEDEREEN EEN HELE FIJNE KERST!

Kerstuittocht

De jaarlijkse kerstuittocht is weer begonnen. Gisteren was de laatste schooldag en gisterenavond was het erg druk op het vliegveld met alle vertrekkende families. Wat doen wij deze kerst? Wij blijven wederom in Bombay. Voor een hindoe-land doen de Indiers verrassend (met tweemaal een r op verzoek van zus Marlies) veel aan de kerst. Ook moslims doen er vrolijk aan mee, hoewel ze nu ook druk zijn met hun eigen feestdag, 'eid'. Dat is de dag dat geiten hun leven niet meer zeker zijn. Vandaag stond een stukje in de krant over een verkoper van een geit die daar belachelijk veel geld voor vraagt omdat volgens hem op de vacht van de geit een geschrift van Mohamed te zien is. De geit is nog niet verkocht en komt waarschijnlijk levend deze feestdagen door. Dit in tegenstelling tot veel van zijn vrienden.

De Varanasi overval is geslaagd

Marcel heeft Paul en Roos met succes kunnen verrassen in de heilige stad Varanasi. Zie foto. Het werd een gezellig samenzijn. Samen in een bootje op de Ganges kijken naar de rituele lijkverbrandingen en kaarsjes branden. Marcel was zeer onder de indruk van het hele gebeuren en heeft een paar mooie foto's gemaakt. Klik op de link om ze te zien met Picasa. Nog een ruime week en dan komen Paul en Roos bij ons in Bombay nieuwjaar vieren. Leuk!

Varanasi

Tip: filmpjes kijken

Kijk ook eens bij de YouTube filmpjes in de rechterkolom. Ze gaan allemaal over Mumbai en er zitten soms hele leuke tussen. De filmpjes wisselen telkens Vandaag zie je bijvoorbeeld het filmpje 'Bombay Nagaria' voorzien van een gezellige Hindi deun.

Hijra's op de stoep

Een vreemd verschijnsel in Bombay zijn de travestieten die je geregeld op kruispunten ziet bedelen. Dat zijn mannen in Sari met heel veel make-up op hun gezicht. Het is iets wat je in een preuts land als India niet zo snel verwacht. Wat je ook niet verwacht, is dat ze s'ochtends vroeg bij je op de stoep staan. Dat gebeurde dus wel. Gisteren werd er om 8 uur s'ochtends aangebeld. Marcel deed open en tot zijn grote schrik en verbazing stonden er twee, nogal grote, travestieten voor zijn neus. Helaas voor hen was Marcel te verbouwereerd om hun verhaal aan te horen en werd de deur snel dichtgegooid. Ik heb inmiddels wat gegoogeld en het zijn waarschijnlijk 'hijra's'. Deze vormen een soort van religieuse gemeenschap van transeksuelen en travestieten. In de hindoegemeeschap zijn ze een graag geziene gast op bruiloften en bij geboorten. Ze wonen vaak bij elkaar in een gemeenschap onder de leiding van een Guru. Doordat ze een afwijkend lichaam hebben worden ze in India beschouwd als halfgoden en dat geeft ze een heel speciale positie. Het is toch weer iets anders dan de gebruikelijke Jehova getuige die je in Nederland uit je bed belt.

Marcel op pad voor verrassingsbezoek

Marcel heeft vanochtend een ticket geboekt naar Varanasi waar broer Paul en vriendin Roos vanaf morgen verblijven tijdens hun drieweekse rondreis door het noorden van India. Hij gaat als een heuse Robert ten Brink bekend van All You Need Is Love op pad om Paul en Roos aan de Ganges te verrassen. Ze verwachten zeker niet dat Marcel daar plotseling voor hun neus staat. Leuk!

Julia 'a rising star'

Een echt natuurtalent was Julia vandaag tijdens de kerstuitvoering van de Franse school. Geen tekst maar wel veel dans. We glommen weer van trots.

Succesvol optreden Sebastiaan

Sebastiaan heeft zijn plankenkoorts overwonnen (zie ook post van 8 december 2006: kerstvoorstelling op school) en stond gisteren vijf minuten als wolf op het podium tijdens de kerstmusical 'jungle book'. Zijn met volle overtuiging uitgesproken tekst: 'mama!' en 'waar is papa?' stond niet in het draaiboek maar was een goeie improvisatie. Als ouders zijn wij uiteraard erg trots op hem. Van de voorstelling (duur 1,15 uur) is een DVD gemaakt. Belangstellenden kunnen deze bij mij opvragen.

Marine Drive is nu voorzien van prikkeldraad

Ik las in de krant dat ze Marine Drive voorzien hebben van prikkeldraad om te voorkomen dat voetgangers tussen de paaltjes doorlopen om naar de overkant te komen. Zie ook de posting van 27 augustus (paaltjes, paaltjes, paaltjes). Let wel, dit was een groots aangekondigd project om Marine Drive te verfraaien. Ik zal kijken of ik eerdaags een foto kan plaatsen.

Onze volgende auto is een ...

Gelukkig. De nieuwe Porsche garage is eindelijk open! Het duurde een paar maanden en ze leken wat problemen te hebben met de ramen. Die gingen er een paar keer in.. en er weer uit, maar daar heeft nu niemand het meer over. We kunnen ons nu vergapen aan drie fonkelnieuwe Porsches die wachten op kopers. Waarschijnlijk zal het hard gaan met de verkoop want aan zeer rijke Indiers geen gebrek in deze stad. Ik snap alleen niet hoe je het in je hoofd kunt halen om in de stad met zo'n auto te gaan rijden. Als je hier rondrijdt voelt het alsof je in een botsautootje op de kermis zit. Alles scheert rakelings langs elkaar heen, het gebruik van zijspiegels ho maar, en je rijdt van opstopping naar opstopping. Dat doe ik toch liever in een iets minder gevoelige auto. De eerste Hummer heb ik trouwens ook al gespot in de stad. Misschien is dat toch een beter alternatief voor de verkeerswaanzin van Mumbai.

Er is er een jarig hoera hoera!

We vieren al weer voor de tweede keer Sebastiaan zijn verjaardag in Mumbai (zie ook post van 14 december 2006: Sebastiaan zijn verjaardag live op Skype). Als goed ingeburgerde Nederlandse in India, vond ik het hoog tijd voor een totaal 'over de top' Indiaas kinderfeestje inclusief 300 ballonnen, speciaal gemaakte versieringen voor aan de muur, poppenkast, profesionele kinderknutselaars en natuurlijk... heel veel kinderen. Het gaat in India immers om de kwantiteit en niet om de kwaliteit. Sebastiaan genoot en daarmee wij ook. Het thema van de verjaardag: junglebook.

En we zijn weer terug..

Vrijdagavond laat waren we weer 'thuis' in India. Sebastiaan is al helemaal gewend dat we hier wonen. Als iemand ons vraagt waar we vandaan komen zegt hij braaf 'we are from Holland but we live in India'. Ik was blij weer terug te zijn. Als je even weg bent uit India ga je alles wat je hier op straat ziet, zoals de oorpeuter-mannnetjes, nog missen. Ook is het weer nu supermooi. Strakblauwe lucht en niet al te warm. Oost west thuis best zullen we maar zeggen.

Oja, als je je afvraagt wat we op de foto doen, we zitten hier op een waterscooter met een opgezette krokodil. Verder zeg ik er niets over.

Wij zijn er even tussen uit

Hallo allemaal. Jullie moeten het even zonder ons stellen. We zitten tot 7 december in Borneo, Maleisie, aapjes kijken.

Je woont in Bombay en je gaat naar.... 50 Cent

Wat doe je in Bombay op een zondagavond? Gelukkig was dit weekend de keuze gemakkelijk: een bezoek aan een concert van 50 Cent, de best verkopende rapartiest ter wereld. De titels van zijn albums 'Get rich or try dying' en 'The Massacre', zeggen genoeg over de interesses van deze charmante persoonlijkheid. Hij begon drugs te dealen op zijn twaalfde en in 2000 kreeg hij negen kogels in zijn lijf. Uiteraard stonden wij druk mee te zwingen op teksten als 'smoke wiet!, 'PIMP!",'I'm a horney killer', en nog wat andere vrolijke meezing-refreintjes. Ook zijn wij nu de besten in het maken van de juiste rapbewegingen met de armen (hou je arm schuin omhoog en laat hem dan gestrekt zakken tot aan je middel, richting kruis). Om de boel op te leuken, hingen boven het toneel verschillende schermen met video's met machinegeweren en pistolen en bijna naakte dames.

Kortom het was een onvergetelijke avond! Ik heb gelezen dat 50 Cent op 12 december in Nederland optreedt in de Heineken Music Hal. Ga allen!!

Vismarkt Bombay

En zo pellen we garnalen in Nederland:

Met dank aan ingezonden foto van Emilie.

Perfect make-over voor Marcel

Marcel is nu ook verlost van zijn bril. Gisteren heeft hij zijn oog (ja, hij hoefde er maar een te laten doen) laten laseren. Wij zijn nu dus beide bril- en lenzenloos! Jammer voor Mr. Pearl.

Happy Diwali!

Wij hoeven niet op nieuwjaar te wachten om vuurwerk af te mogen steken!

Vakantie geboekt...

En we gaan naar.. Wie het weet mag het zeggen.

Duizend bommen en granaten

Morgen is het Diwali (zie ook blog 'het grote diwali feest' van 21 oktober 2006) en dat wordt zoals altijd gevierd met veel vuurwerk. Bij onze buren zit de hele familie nu op stoeltjes op de oprit naar het vuurwerk te kijken dat door het personeel wordt aangestoken. Het vuurwerk ligt netjes uitgestald op een tafel en zo te zien moeten ze nog even. Morgen is het pas Diwali en dat betekent nog veel meer herrie! Jammer voor Marcel heeft hij niet meer zo'n last van zijn oorontsteking en doofheid (zie blog 'Klotsende oren' van 5 november).

Taalontwikkeling in India

De taalontwikkeling van Sebastiaan en Julia verloopt in India anders dan als we gewoon in Nederland hadden gewoond. Sebastiaan spreekt nog steeds een mengelmoesje van Engels en Nederlands. Dit resulteert in uitspraken zoals 'may I have some pep? (mag ik wat pap?). Julia begint heel langzaam aan wat meer te babbelen. De meeste nieuwe woorden zijn Engelse woorden. Ze gebruikt ook steeds vaker twee woorden in plaats van een. In plaats van alleen maar 'mine!' te zeggen, kan ze nu ook het object benoemen dat volgens haar van haar is. Dus ze zegt nu 'my book', 'my spoon', 'my bal', 'my phone', etc. Vrienden van ons hebben kinderen die nu Engels spreken met een sterk Indiaas accent. Erg grappig maar ik ben toch blij dat Sebastiaan nog een lekker ouderwets Nederlands accent heeft.

Bruce Lee in training

Je moet er jong mee beginnen, dus zit Sebastiaan op Teakwondo. Erg leuk om heen te gaan, als vader. Je ziet er namelijk alle andere vaders van de school, echt een zaterdag uitje dus. Toegegeven, gedurende de training moet Sebastiaan verscheidene malen moed in worden gesproken om door te gaan. Chantage met de befaamde blauwe ijsjes van op de hoek is hierbij een effectief wapen. Hier buigt de kleine Lee gehoorzaam.

Hoogste hotelkamer in de wereld

 
Afgelopen maand was ik in Shanghai en verbleef in het hoogste hotel in de wereld. In dit hotel had ik ook nog eens de hoogste kamer, op de 82e etage. Sandra schreef hier al eerder over, ik had net een typhoon gemist. Ongetwijfeld was ik met windkracht 12 wel zachtjes in slaap gewiegd in mijn bedje.

Klotsende oren

Zoals ik al eerder schreef heb ik aan mijn trip naar Hong Kong een fijne middenoor ontsteking overgehouden. Van de doktor in Hong Kong kreeg ik 2 verschillende medicijnen. Van onze 'huis'-arts, Rohit Barman (de naam doet heel wat vermoeden) kreeg ik er afgelopen week 5 mee. Ondertussen is het alleen maar erger geworden en klotst het werkelijk tussen mijn oren (wat verwacht je ook van een doktor die Barman heet). Vandaag ben ik dan naar een specialist gegaan. Na wat kijkwerk met een antiek lampje werd tot een orentest besloten. Via de operatiekamer waar iemand ingesnoerd op het bed lag (!!!) werd ik het testhok ingesluisd. Met een testapparaat dat niet zou misstaan in een museum voor de geschiedenis der geneeskunde werden enkele testen uitgevoerd. Op de weg terug naar de spreekkamer lag de andere patient er nog steeds. Dit keer met een slangetje gevuld met bloed op zijn buik. Ik heb maar niet gegeken waar het uitkwam en hoop dat de 8 verschillende medicijnen die ik nu heb wel werken.

De 8 medicijnen komen overigens uit deze drive-in apotheek.

Business trip naar Thailand

Het is niet altijd hard werken. Afgelopen maand was ik voor een bijeenkomst van Group Audit in Thailand. Een onderdeel van het programma was een 'social event' op z'n Nederlands: een fietstocht door Bangkok. Co van Kessel (www.covankessel.com) organiseert dit en, toegegeven, dit was het leukste dat ik ooit in Thailand heb gedaan. Met de fiets door smalle steegjes, op de boot en dwars over markten terwijl iedereen even vriendelijk lacht.

Marcel de meesterbakker

Als zoon van de bakker blijft Marcel verwoede pogingen doen om met de broodmachine het perfecte brood te bakken. Ik heb de broden al in verschillende soorten en maten voorbij zien komen. Dit is het resultaat van poging nummer 138 met bruin onderkantje en bleek bovenkantje. Probleem is dat je hier niet het juiste meel kunt vinden. Daardoor zakt het brood bijna altijd in elkaar. Maar Marcel is een doorzetter. De broodmachine staat de meeste tijd veilig opgeborgen in de kast maar ploseling staat hij weer op het aanrecht klaar voor de volgende poging. Gelukkig verkopen ze hier in de stad ook gewoon brood dus zijn we niet helemaal afhankelijk van Marcel's baksels.

Spannend leven!!!!

Jawel, iedere dag valt hier weer iets nieuws te beleven. Wederom een verjaardagsfeestje. Ditmaal met het thema 'voetbal' met uiteraard een taart met voetbal, een voetbalpodium en heel veel gillende kinderen.

Zondags bezoekje aan de dierentuin

Het is geen Artis..

Dieren

Klik op de foto om meer foto's te zien.

Schildering in dierentuin Bombay

Even een artistiek Photoshop tussendoortje.

'Over de top' verjaardagsfeestje

Prinsessen-kasteel
Dansende Julia
Veel meisjes in prinsessen-jurken, behalve Julia
Een barbietaart!

Vandaag weer een 'over de top' verjaardagsfeestje bezocht. Het is hier normaal dat je je verjaardag viert met alle kinderen in de klas. In Sebastiaan zijn klas zitten 24 kinderen wat betekent dat je 24 keer kunt komen opdraven. Julia zit nog niet in het sociale verjaardagscircuit. Als zij ook zover is hebben we dus 2*24 verjaardagen (= 44 kinderverjaardagen per jaar!) om naar toe te gaan.

De ingredienten van deze verjaardag:
* een podium in de vorm van een prinsessen-kasteel,
* herrie-muziek,
* een tatoeman,
* een heuse barbietaart,
* een dame die spelletjes speelt met de kinderen,
* veel meisjes in prinsessen-jurken,
* bekers met foto's van de aanwezigen erop als weg-gevertje, en
* een blij dansende Julia!

Jurk aanwezig bij staatsbezoek koningin!

Gisteren is de koningin met Alex en zijn Maxima In India aangekomen voor een staatsbezoek. Zelf hebben wij 'zoals het ons behaagt' de uitnodiging voor de ontvangst van de Nederlandse gemeenschap af moeten slaan vanwege 'drukke bezigheden'. Ook zouden we daarvoor helemaal naar Bangelore moeten vliegen wat niet naast de deur ligt.

De honeurs worden nu waargenomen door mijn blauwe jurk die voor deze gelegenheid door moet gaan als 'middagjapon'. Daarmee heb ik een vriendin uit de brand kunnen helpen die in Bombay geen geschikte jurk tot onder de knie kon vinden. Nu scheelt dat als je een jurk van mij leent, deze bij 95% van de vrouwen al snel tot ver onder de knie rijkt. Ha,ha. Ik hoop dat op DE persfoto van het staatsbezoek en de ontvangst van de Nederlandse gemeenschap, mijn zeer fotogenieke blauwe jurk staat. Die foto zet ik dan meteen op de blog.

Wow! Een bericht van onze rondreizende marktkoopman!

Met mijn regelmatige reizen is het wel prettig om onderweg een paar uur te kunnen slapen. Zo ook afgelopen nacht van Mumbai via Delhi naar Hong Kong. Normaal val ik makkelijk in slaap maar afgelopen nacht had ik drie indiers acht er mij zitten die een deal moesten voorbespreken. Fijn voor de nachtrust dus de oorpluggen maar weer eens ingedaan. Normaal een heel gepruts, maar ditmaal gingen ze er zonder probleem helemaal in en kon ik lekker slapen.

Toen ik ze er vanochtend uithaalde wist ik meteen dat er iets niet goed was. Mijn oren deden pijn en mijn gehoor was grotendeels verdwenen, niet fijn dus. Vanochtend eerst maar op de hotelkamer gewerkt, maar het werd steeds erger en vanavond uiteindelik toch maar naar het ziekenhuis gegaan. Daar bleek dat ik allerlei troep tot achterin mijn oor had geduwd en door mijn verkoudheid kon ik ook nog eens niet klaren. Er zat dus niets anders op dan alles schoon te laten maken, een klus van meer dan een uur.

Gelukkig was de arts erg gezellig en hebben we over van alles en nog wat gepraat, vakantie in Las Vegas en Australie, hotels en autorijden (wat ze niet kon). Zo werd het pijnlijke gepeuter toch nog onderhoudend. Nu ben ik met een tas vol pillen naar huis gestuurd met de opdracht de rest van de week netjes pilletjes te slikken en veel kauwgon te eten om het 'klaren' van mijjn neus te helpen. Hopelijk kan ik er dan volgende week
weer tegenaan in Pakistan.

Florence Nightingale

Julia is de Florence Nightingale van de peuterschool. Althans zo noemt de juf haar. Als andere peuters huilen, komt zij meteen in actie en probeert hem of haar te troosten met een papieren zakdoek. De drinkbekers deelt Julia uit en niet de juf.
Behalve een zorgzame Florence Nightingale is Julia ook SUPER eigenwijs. Aan een eigen willetje ontbreekt het haar niet. Fijn voor Julia hebben we nu een nieuwe nanny in huis, Usha, als vervanging van Benny. Usha is een hele lieve meid die werkt volgens het "u wilt en wij draaien principe". Dat kan handig en gemakkelijk zijn maar in het geval van de ruim tweejarige Julia is het desastreus. Vanavond bij het eten stond ik op een afstandje toe te kijken. Al snel kwam er, op bevel van Julia, een fles tomatenketchup op tafel en at ze haar eten niet met een gewone lepel maar met een maatschepje van de poedermelk. Daarbij zat ze heel triomfantelijk te kijken.
Vrees niet, ik beloof dat ik dit gedrag voordat ik met de kinders weer terug kom naar Nederland bij te sturen. De komende dagen zal ik Usha de beginselen van de Nederlandse opvoedkunde bijbrengen. Les 1: laat je niet commanderen door een peuter van nog geen 2,5. Stel je 'Super Nanny' voor maar dan in een Indiaase setting en mijzelf uiteraard als de Super Nanny. Ik heb alleen die bril niet meer nodig (zie blog 'Klepje open, klepje dicht van 21 oktober).

Indiaas personeelsmanagement

Gisteren zou officieel de laatste dag van Cleffie zijn. Ik had inmiddels Anju aangenomen als vervangster voor Benny. Usha was de nieuwe 'live in'. Cleffie kwam s'ochtends met de boodschap dat ze heel graag wilde blijven en dat ze ook als 'live in' wilde werken als dat moest. Inmiddels liep Usha ook al rond in huis. In totaal had ik gisteren dus drie dames in huis: Cleffie, Anju en Usha. Zo heb je niemand en dan heb je er drie!
Anju had ik aangenomen voor de kinderen. Helaas, ze bleek als de dood te zijn voor Julia en Sebastiaan. Die twee hadden dat meteen haarfijn in de gaten en gedroegen zich dan ook onuitstaanbaar. Gisterenochtend besloot ik dan ook om het 'dream team' te wijzigen. Anju heb ik laten gaan. Cleffie kon ik meedelen dat ze toch kon blijven. Zij helemaal blij! Nu moet ze alleen iets aan haar stem gaan doen. Ze wilt in de smaak vallen bij de kinderen. Als ze Julia ziet gilt ze GOODMORNING JULIA!!!!!! Die dan van schrik bijna omvalt en meteen achter mij verdwijnt. Nou ja, dat is een puntje waar we aan gaan werken.

Klepje open, klepje dicht

Als onderdeel van het grote Sandra renovatieplan (zie ook blog over beugel, 9 augustus 'midlife crisis in Bombay, ik ga aan de beugel) heb ik afgelopen donderdag mijn ogen laten laseren. Van -3,75 en -4,25 naar... scherp! Ik heb bijna 20 jaar met brillen en lenzen lopen aanmodderen. En na een ingreep van slechts twee keer 1 minuut kan ik zowel mijn bril als lenzen vaarwel zeggen.
Het laseren van je ogen is geen operatie. Ik vergelijk het meer met een intergalactische ervaring. Eerst moet je in een groen licht kijken. Dan wordt het opeens zwart voor je ogen en zie je allemaal sterretjes. Ik had het gevoel alsof ik ergens op een veld s'nachts naar de sterrenhemel lag te kijken. Vervolgens wordt het wit en zie je een groter rood licht. Vervolgens hoor je het geluid van de laser en ruik je een brandlucht. Mmmmmm. Dat duurt hooguit vijf seconden. Vervolgens wordt er weer iets over je oog wordt geschoven en zie je het groene licht weer. Klaar! Als je je ogen open doet zie je een beetje wazig (net alsof je ogen beslagen zijn) maar je ziet ook al wel het verschil. De ochtend erna was dat wazige weg en had ik al helder beeld.
Dit type ingreep is redelijk eenvoudig. Er hoeft niet heel veel te gebeuren omdat mij hoornvlies dik genoeg is. Het is gewoon een kwestie van klepje open, klepje dicht.

Dank fur die Blume!

Fleurop is ook actief in Bombay. S'ochtends stond er een mannetje voor de deur met een hele mooi bos bloemen uit Nederland van mijn ouders voor mijn verjaardag. Dank daarvoor!!!! Ze zijn heel mooi. De foto's zijn genomen met mijn verjaardagscadeau van Marcel, een heuse Canon Powershot G9 met 12.1 megapixels (!) Foto 2 is inclusief mislukt Photoshop experiment. Gewoon doorgaan met oefenen Sandra! Ooit krijg ik door hoe het programma werkt.

Benny de nanny: laatste hoofdstuk

Benny de nanny is niet meer. Althans, ze werkt niet meer bij ons. Afgelopen zaterdag begon het gedoe met 'echtgenoot nietsnut' weer. Hij belde s'avonds laat naar onze vaste telefoon en een paar keer naar mijn mobiel. Maandagochtend belde Benny met de mededeling dat ze 'later' zou komen en dat echtgenoot op weg was naar ons huis. Als hij op kwam dagen moest ik de politie maar bellen. Zucht. Raju, de chauffeur, heb ik de hele dag naar de club gestuurd. Hij zou volgens 'echtgenoot nietsnut' een relatie hebben met Benny en het leek me daarom geen goed idee als die twee elkaar tegen zouden komen. Vervolgens heb ik thuis afgewacht wat er zou gebeuren. De schilders moesten drie keer kloppen om naar binnen te kunnen en het nummer van de politie had ik bij de hand. Uiteindelijk gebeurde er uiteraard helemaal niets. Manlief is niet komen opdagen en van Benny heb ik ook niets meer gehoord.
Omdat dit al eerder is gebeurd (zie ook posting van 11 juni), heb ik besloten definitief afscheid van Benny te nemen. Vanmiddag heb ik een nieuwe dame aangenomen, haar naam is Anju en ze begint donderdag. Jippie!!

Heet!

De monsoen is voorbij. Fijn! We zien weer blauwe lucht. Het is alleen wel erg warm. Vandaag 36 graden. Puf, puf.

Overname van de bank. En wij dan?

In Azie is de bank overgenomen door RBS, een Schotse bank. Op dit moment zijn er voor ons nog geen gevolgen. Eerst gaan de mannen (en ik hoop ook een boel dames!!!!) een plan maken voor het samenvoegen van de activiteiten. Een helse klus lijkt me. Daar zijn ze de komende 1,5 maand zoet mee. Dan worden de plannen bekend gemaakt die dan weer moeten worden goedgekeurd door Jan en alleman. De verwachting is dat het tenminste 6 tot 9 maanden duurt voordat er daadwerkelijk iets gaat veranderen. Wij weten niet wat de overname voor ons gaat betekenen. Het kan vriezen en het kan dooien. Zoals Emilie schreef, misschien moet Marcel binnenkort in een Schotse kilt naar het werk.

Albert in Bombay

Er zijn weinig steden in de wereld waar je zoveel kunt laten thuisbezorgen als in Bombay. Geef je s'avonds een feestje en heb je opeens geen bier meer? Geen probleem, je belt en binnen een kwartier staat een mannetje bij je op de stoep met een six-pack. Wil je een film zien, dan bel je de dvd winkel en ze komen langs met een selectie aan dvd's. Je kiest er gewoon een uit en de rest nemen ze weer mee. Hetzelfde geldt voor bibliotheekboeken. Voor bioscoopkaartjes hoef je ook de deur niet uit. Bij thuisbezorgen hoef je niet in grote aantallen of bedragen te denken. Ze komen ook al langs voor een pak melk. Ook kun je de apotheek bellen als je dringende behoefte hebt aan een aspirientje. Kortom, aan "Alberts" die aan de kleintjes denken geen gebrek in deze stad.

Nieuwe werkgever Marcel

NOORRRRR VILLE

Marcel doet terwijl ik dit schrijf (al proestend van het lachen) wederom een poging om telefonisch eten te bestellen. Ditmaal bij de falavel boer. Hij is nu al twee minuten bezig en is nog niet verder gekomen dan het doorgeven van de naam van ons gebouw. Hij heeft de naam al 20 keer genoemd en gespeld. N O O R V I L L E en heeft twee mensen aan de telefoon gehad. Als je na 20 keer de naam Noor Ville gespeld te hebben, denkt dat ze het eindelijk correct hebben opgeschreven, vragen ze weer:"Sir, building name?" Arrrrrggggg. NOOR VILLE!!!!!! We hebben vanavond geen eten in huis dus we houden vol. Je hebt wel ijzeren zenuwen nodig voor wat pita brood, een portie hummus en een paar balletjes met groentenprut.
Marcel is nu klaar met de bestelling, hij zucht diep en zegt "volgende keer mag jij weer.." Lang leve India.

De "Hollandse kast"

Elke keer in Nederland loop ik helemaal zenuwachtig door de Albert Heijn en probeer ik te bedenken hoe ik zoveel mogelijk "Hollands" eten mee kan nemen naar India. Al meerdere malen heb ik bij de incheck-bali van de KLM gestaan met meer dan het maximale gewicht aan bagage.
Het vreemde is dat, zodra ik hier in India ben, ik helemaal geen zin meer in heb in al dat eten. De meeste etenswaren belanden daarom al gauw in de "Hollandse kast". Hierin staan bijvoorbeeld vijf pakken havermout. Ook tref je er een hele voorraad Sultana koeken aan. Niemand die het eet. Een paar weken geleden heb ik een paar pakken met kaasfondue weg moeten gooien omdat ze bedorven waren.

Dekbedovertrek

Het leuke van in het buitenland wonen is dat je te maken krijgt met allerlei culturen. Niet alleen de Indiase. Vanavond was ik met een Koreaanse mee naar de Breach Candy club om haar officieel te introduceren zodat zij lid kan worden. De club is van oorsprong voor Europeanen. Tot de dag van vandaag mogen alleen Europeanen nieuwe leden introduceren. Hoe bedoel je discriminatie?
Tijdens zo'n nieuwe ledenavond is het altijd wel gezellig dus ik vind het helemaal geen straf om er heen te moeten. De Koreaanse hield al de hele tijd een tas vast. Na afloop bleek daar een cadeautje in te zitten voor mij als bedankje voor de moeite. Wij Europeanen zouden een fles wijn geven of een doos met chocolaatjes. De Koreanen doen het anders, die geven een dekbedovertrek inclusief kussenslopen. Wat zal ik lekker slapen vanavond.

Ganesh te water gelaten

De stad staat vandaag op haar kop vanwege Ganesh. De afgelopen tien dagen werd het Ganesh Chaturthi festival gevierd om hem te eren. Vandaag is het Ananta Chaturdashie, en dat is de laatste dag. Dan worden de Ganesh beelden in Bombay naar de zee gedragen. Het gaat er natuurlijk om wie de mooiste en grootste Ganesh heeft en welke groep het meeste lawaai kan maken. We zijn immers in India. Ik ben er vanmiddag geweest toen het nog relatief rustig was. Deze foto's heb ik daar gemaakt. Helaas niet met een mooie Canon camera..

Meer foto's staan op Picassa. Klik daarvoor op onderstaande foto:

Indiaaaaaaaaaaa!!!

Vroeger reed ik wel eens op de fiets door Amsterdam tijdens een voetbalfinale. Dan hoorde je opeens overal gejuich en gegil. Gejuich en gegil hoor ik nu ook op straat maar dan vanwege de cricketfinale India tegen Pakistan. Net gilde de benedenbuurman keihard Indiaaaaaaaaa!!! Ik probeer op het internet op te zoeken wat de stand is op het moment. Dat valt niet mee want ik snap nog altijd niets van de spelregels.

Ok, ik heb nu iets gevonden. Blijkbaar heeft India gewonnen. Dat verklaart de vreugdekreet van de buurman. Kijk zelf maar of je iets begrijpt van de uitslag. Volgens mij was het een spannende wedstrijd:
JOHANNESBURG : India won the inaugural World Twenty20 championship on Monday after beating their arch rivals Pakistan by five runs in the final at the Wanderers in Johannesburg.
Brief scores:
India 157 for five in 20 overs, Pakistan 152 all out in 19.3 overs.

Morgen zal ik Sebastiaan zijn India cricket shirt weer aandoen. Dat doet het altijd goed hier.

Peuters van drie op interviewtraining. Help!

Het is echt waar. In India worden kleine peuters van drie jaar door ouders naar interviewtraining gestuurd (zie artikel). Er zijn lange wachtlijsten voor de betere lagere scholen en onderdeel van het selectieproces is een interview met ouders en kind. Kun je je voorstellen, de openbare lagere school in bijvoorbeeld Soest, die alleen de beste peuters van drie aanneemt. In Nederland doen ze al moeilijk over de Citotoets op je 12e.
Sebastiaan en Julia laten we lekker aanrommelen. De Indiaase juf doet soms een poging om huiswerk mee te geven (tekeningen maken) maar daar doe ik lekker puh niet aan mee. Wel is Sebastiaan afgelopen zaterdag begonnen met taekwando. Maar dat kan ook wel. Hij is immers al bijna vier!

Eerste kunstwerk Julia school

Tyfoon Wipha

Marcel is maandagavond richting
Shanghai vertrokken en jawel hoor, wie raast daar voorbij? Tyfoon Wipha. Leuk voor Marcel. Hij heeft een kamer op de 82ste (!) etage van een hotel. Dat lijkt me al geen pretje en al helemaal niet als je Wipha op bezoekt krijgt.

Update: de tyfoon was een storm in een glas water. Toen de tyfoon aan land kwam zwakte deze meteen af tot een zware tropische storm. Marcel kan dus gewoon op de 82ste verdieping blijven zitten.

Weer in het land

Ik ben er weer! Gisteren onderweg naar Schiphol dacht ik "mooi! Het regent en het is grijs, prima weer om weg te gaan, want ik ga lekker richting de zon. Lekker puh!". Ik heb helaas te vroeg gejuicht. Vanochtend werd ik wakker en jawel hoor, het is hier grijs en het regent. Het staartje van de monsoen.
Marcel heb ik niet gezien. Ik landde gisteravond om 11 uur en Marcel vertrok om 10 uur dezelfde avond voor 10 dagen naar China. Hij heeft nog wel heel lief een bos rode rozen op tafel gezet.
De kinderen zijn uiteraard ook blij dat ik er weer ben. Met name Julia moet ik de komende dagen weer in het gareel zien te krijgen. Die heeft de dames hier fijn om de vinger weten te winden. Zo wil ze alleen nog maar pasta eten en rent met veel gevoel voor drama door de kamer als ze haar zin niet krijgt.

Ik ben even weg

Ik ben even het land uit voor mijn studie. Help examen!! Over 10 dagen ben ik er weer. Groetjes.

Dahi Handi

Vandaag vieren de Hindoes Dahi Handi. Tijdens dit festival bouwen jongens en mannen een menselijke piramide. Degene die helemaal bovenop staat (soms hele kleine kinderen van twee jaar oud!) moet een pot breken met daarin eten. Als dat lukt kun je geld winnen. Iedere buurt organiseert zijn eigen 'dahi handi'. Vervolgens lopen de diverse groepen van ceremonie naar ceremonie om maar zo veel mogelijk prijzengeld in de wacht te kunnen slepen. Deze foto's heb ik vanmiddag genomen op straat in de buurt waar ik werk. Voordat ze een poging wagen gaan de mannen eerst dansen en nuttigen ze de nodige alcohol.

Naar de Franse school

Vanaf vandaag gaat Julia naar school! Ze zal vijf ochtenden in de week gaan van half 9 tot half 12.

Op de Franse school gaat het er ook meteen, hoe kan het ook anders, heel Frans aan toe. Het praatje s'ochtends door het hoofd van de school ging uiteraard in het ... Frans. Ook zorgen ze op school voor al het eten en drinken. Dus als het goed is zit Julia nu (het is 11 uur) met alle andere peutertjes aan tafel lekker aan het stokbrood, met brie en natuurlijk boursin en een lekker glaasje rode wijn erbij.

In de klas

Een Indiaas huis tuin en keuken ongelukje

Gisteren liep Sebastiaan plotseling brullend door het huis. Hij gilde 'japathi, japathi!' (=Indiaase pannenkoek) en wist uit te brengen dat hij pijn had in zijn mond. Ik wist niet wat ik er mee aan moest. Hoe krijg je van een pannenkoek pijn in je mond? Daarom nam ik het ook niet zo serieus. Totdat Elsie aan kwam lopen met een afgekloven groene peper. Het was geen pretje voor hem en hij was er ook nogal van geschrokken. Nu hoorde ik dat het ook nog pijn kan doen als de peper er weer uit moet komen. We zijn er nu op voorbereid.

Met Benny in de keuken. Foto genomen vlak voor het groene peper incident. De groene peper lag naast de koriander

De waarde van geld

De dames hier in huis heb ik gevraagd om uien te kopen om Dal te maken, een Indiaas gerecht. Jawel, dat wil ik ook gaan maken over twee weken als ik in Nederland Indiaas ga koken voor de familie. Nu kan ik nog even oefenen. Net kwamen Elsie en Benny met serieuze gezichten naar mij toe om mee te delen dat de uien nu maar liefst Rs30 per kilo kosten. Dat is een halve Euro!! Blijkbaar kostten de uien voorheen Rs16 per kilo, ofwel 25 eurocent. Inderdaad een stijging van 100% en in hun ogen is dat heel veel. Ik weet niet echt wat ik met zo'n boodschap aan moet en ik weet mij dan niet echt een houding te geven. Ik roep dan wel ernstig uit 'Jee! Wat veel geld!' maar hoe geloofwaardig is dat. Wij liggen niet wakker van een kilo uien voor een halve Euro. Integendeel. Je merkt door dit soort dingen wel weer hoe ver onze werelden uit elkaar liggen.

Kiekje van het werk

Dit is een foto genomen tijdens een event van GiveIndia bij een Indiaase bank. Werknemers konden zich bij onze stand inschrijven voor 'payroll giving'. Dan doneer je maandelijks een deel van je salaris voor het goede doel.

Nieuwe huisgenoten!

Sinds kort maken negen vissen onderdeel uit van het huishouden van de familie Hassink in Bombay. Hier zitten ze in een emmer terwijl hun kom wordt schoongemaakt. De zwarte vis heet Toby en heeft als enige een naam gekregen.

Speciaal voor broers en zussen

In India doen ze behalve aan moederdag ook aan een broers- en zussendag. Dus Marlies, Mariette, Rik, Carolien en Paul voor feestgebruis moeten julie vandaag in Bombay zijn. Het (Hindoe)feest heet Raksha Bandhan en op deze dag wordt de relatie tussen broer en zus herdacht. Tijdens een korte ceremonie wordt een touwtje om de pols van de broer gebonden. Vervolgens krijgt de zus een klein cadeautje. Ik zal volgende week een paar mooie polsbandjes meenemen naar Nederland. Ik verwacht in ruil daarvoor dan wel een paar mooie cadeau's.

Paaltjes, paaltjes, paaltjes

Nog twee weken en dan wonen we al weer een jaar in Bombay. Tijd om de balans op te maken. Wat is er veranderd sinds we hier zijn komen wonen? Marine drive, de doorgaande route naar het zuiden langs het strand, lag vorig jaar open en het was er een rommeltje. 12 maanden later is het nog steeds niet klaar. We weten niet wie deze 'complete make-over' van deze beroemde boulevard heeft bedacht. Het is duidelijk iemand met een grote voorliefde voor betonnen paaltjes. Ik ben benieuwd hoe zijn huis eruit ziet. Momenteel zijn de mannen (en vrouwen met kleine kinderen) bezig met het neerzetten van honderden betonnen paaltjes als 'fraaie' afscheiding tussen de rijbanen. Dit gaat tergend langzaam. Eerst moesten ze de grond in (op gelijke afstand van elkaar en in hoogte oplopend) en nu worden er stuk voor stuk betonnen kapjes opgezet. Oplevering: waarschijnlijk in 2009.

Sandra Van der Ling heeft de krant gehaald

Gisteren op pagina 2 in de Hindustan Times met een oplage van 10 miljoen: