Lopen als een kameel

Je moet alles een keer gedaan hebben in je leven. In de serie 'doe eens iets anders' hebben we ons gewaagd aan een kamelentocht van twee uur door de woestijn. Dat was erg de moeite waard. Je zit nog verassend stevig op zo'n beest. Ze zijn ook veel makker dan paarden wat ik vooral een groot voordeel vind. Hoog zit je wel. Je moet absoluut geen hoogtevrees hebben. Je wiebelt lekker heen en weer en onderweg kun je genieten van kleine dorpjes en het weidse uitzicht. Onderweg zijn we nog even gestopt om in de zandduinnen de zonsondergang te zien. Heel romantisch.. Doordat we ons tochtje beperkt hebben gehouden tot 2 uur valt het met de spierpijn mee. Sommige mensen lopen echt als een kameel bij terugkomst maar dat is bij ons niet het geval. Nu zijn we weer terug in Jaisalmer. Marcel ligt als een echte Maharadja op ons buitenbalkonnetje (op foto website balkonnetje rechts onder het raam) met uitzicht over 'zijn' Jaisalmer' een boekje te lezen. Het leven is zo slecht nog niet.

Groeten uit Jaisalmer!

In plaats van het versturen van ansichtkaarten zetten we in deze moderne tijd liever een berichtje op de blog. Dat gaat wel zo snel en dan hoeven we niet op zoek naar een postkantoor.
We zitten dus in Jaisalmer. Voor degenen die niet weten waar dat ligt: neem India en dan ligt het in het noord westen vlakbij de grens met Pakistan. Jaisalmer is een erg mooi stadje met mooie zandstenen huizen. We zitten in een hotel in het fort zelf met een prachtig uitzicht op de stad en de woestijn.
De foto is overigens gemaakt in Jodhpur. Daar waren we gisteren en eergisteren.
En het is hier koud! Daar had ik dus helemaal geen rekening mee gehouden. In Bombay is het nu 35 graden en dan denk ik meteen dat het in heel India 35 graden is. Niet dus. Overdag is het erg lekker met 25 graden. Maar s'avonds koelt het snel af. Morgen blijven we een nachtje in de woestijn en dat wordt denk ik erg koud.