We zijn er weer

Gisteravond om 11 uur zijn we geland na ruim twee maanden Nederland. Hoe weet je dat je weer terug bent in India? Dat is niet zo moeilijk. Je word meteen op het vliegveld geconfronteerd met een onbegrijpelijke nieuwe paspoortcontrole, vlak na de officiele paspoortcontrole. Vervolgens rij je over de nieuwe flyover (ik schat 1 maand oud) waar de gaten nu al weer in het wegdek zitten. Ook ontbreken hekken aan de zijkant. De rit naar huis verliep verder soepel. Tenminste als je de taxi's die kruislings over de weg rijden en auto's zonder verlichting niet meetelt. Ook moet je niet opkijken van plotseling remmen omdat een andere auto je probeert af te snijden of vanwege een diep gat in de weg. Dat India een land van traditie is, is ook meteen zichtbaar als we een begravenisstoet passeren met een lijk op een brancard. Kortom, het ritje van Mumbai International Airport naar huis is minder saai dan de rit s'ochtends vroeg van Laren naar Schiphol over de A1.

Thuis hebben de dames hard gewerkt. Alle kasten hebben ze opgeruimd en het hele huis blinkt en glimt. De kinderen waren erg blij Usha weer te zien. Sebastiaan moet nog een beetje wennen. Zijn Engels heeft te lijden gehad van twee maanden Nederland en hij wist niet echt wat hij tegen Usha moet zeggen. Ook kon hij de WC in huis niet meer vinden. Mmm.

Vandaag was het een groot weerzien met alle expats op de Breach Candy Club. Na een afwezigheid van bijna twee maanden zijn nu bijna alle families weer terug voor weer een nieuw jaar in Mumbai. Het enthousiasme hierover verschilt per persoon.

Morgen gaat Sebastiaan voor het eerst weer naar school. Na 1,5 jaar Kindergarten gaat hij nu naar de volgende klas, Reception. Julia mag nog tot 1 september vakantie vieren en dan moet ook zij eraan geloven.