Tochtje op een Jak en meer Indiase vakantiepret

Sebastiaan op 'zijn' jak.

Wat doen toeristen in Sikkim? Die maken een tochtje op een Jak. Dat is een groot formaat koe met een hele dikke vacht en grote horens. Sebastiaan had het prima naar zijn zin op 'zijn' Jak. Julia zat samen met mij op een andere Jak en had het telkens over 'Jak jakkie'.

Het jak-avontuur vond plaats op een hoogte van 4300 meter bij een groot meer op een paar kilometer afstand van de Chinese grens. Het hele gebied is vergeven van de militairen en het is niet eenvoudig om er te komen. Als niet Indier moet je al een speciaal visum hebben om Sikkim in te mogen. Voor het meer, moet je bovendien nog een tweede vergunning hebben. Onderweg zijn we een paar militaire controlepunten tegengekomen waar serieus gecontroleerd werd.


Sowieso is de tocht naar het meer een grote onderneming. Angsthazen moeten er niet aan beginnen. Je rijdt namelijk twee uur lang langs hele diepe afgronden en de weg is nodig aan renovatie toe. Waarschuwingsbordjes als 'wegzakkende weg', 'gammele brug' en 'toeter bij iedere bocht' zie je overal langs de weg staan. Hoogepunt tijdens de rit naar beneden was de combinatie van een haarspeldbocht, een hele grote, ons tegemoet rijdende, legertruck en dikke mist.

De Sikkim snelweg.

Bij het meer hebben we ook nog in de sneeuw gestaan. Waarschijnlijk is dit de
enige keer dat we sneeuw zullen zien in India. Julia snapte er niet heel veel van en vond het vooral koud. Sebastiaan hield vol dat we een sneeuwpop moesten maken. Dat valt echter niet mee met het restantje ijzige sneeuw dat er lag.

De familie Hassink in de Indiaase sneeuw.

Helaas komt er morgen een eind aan ons Noord-Indiase avontuur. Morgenavond zijn we weer terug in de hitte van Mumbai.