En ik ben weer terug...

Een week in mei in Barcelona. Dat klinkt veelbelovend. Het was ook leuk alleen het weer werkte niet echt mee. Bij aankomst in Barcelona vorige week zaterdag was het noodweer. Nederland was tropisch warm. In Barcelona was het koud en regenachtig. De geel met groene Hema bikini die ik nog even snel in Nederland had gekocht, heb ik maar in de koffer laten zitten.

Gisteren ben ik weer teruggekomen. Om 10 uur s'ochtends het vliegtuig in en om even over half 11 plaatselijke tijd landde ik in Mumbai. De aankomst verliep soepel. We gingen zelfs meteen landen zonder het gebruikelijke, zeer irritante gecircel boven de stad omdat er minstens 30 vliegtuigen voor je zitten die ook allemaal willen landen.

Na de vlucht van gisteren heb ik mijzelf officieel benoemd tot super-reiziger. Zonder de hoeveelheid bagage te wegen, had ik op de gram af (!!!!) de maximale toegestane aantal kilo's meegenomen in mijn twee koffers. Dat voelt een beetje als een 'hole in 1' bij golf. De Hollandse kast kan nu dus weer gevuld worden met toastjes (twee verschillende varianten), marokaanse Pickwick thee, stroopwafels, teletubbie tandpasta, vleeswaren en uiteraard een nieuwe voorraad Senseo koffiepads.

Sebastiaan en Julia waren zeer verheugd mij weer te zien. Het gelukkige weerzien vond plaats om 6 uur s'ochtends Mumbai tijd. Dat is half 4 Nederlandse tijd. Ik was uiteraard ook 'erg blij'. Maar ja, voorzien van een hoge dosis schuldgevoel, opgebouwd tijdens een week Barcelona, kun je ze moeilijk meteen de slaapkamer uitzetten. Ik denk dat ik daar morgenochtend minder moeite mee zal hebben.

Gisterenavond heb ik trouwens nog een klein moment van glorie beleefd. Op de parkeerplaats bij het vliegtuig werd ik weer eens belaagd door mannetjes die willen helpen de koffers in de auto te zetten in ruil voor een paar Roepies. Normaal zeg ik altijd 'no' maar dat maakt weinig indruk. Nu zei ik echter 'nee' in Hindi (lijkt een beetje op het Nederlandse nee) en een van hen riep vol bewondering naar de anderen 'that is perfect Hindi!' en hij liep meteen weg. Ik glom van trots. Volgende week ga ik weer verder met mijn Hindi lessen en hopelijk kan ik dan straks meer zeggen dan alleen 'nee' in 'perfect Hindi'.