Mokers en drilboren

Zojuist heb ik gehoord dat het gebouw van 15 etages dat al enige tijd gehuld is in doeken niet wordt gerenoveerd maar wordt afgebroken. Dit gaat uiteraard met het handje met als enige hulpmiddelen grote mokers en drilboren. Zowel vanuit ons huis als vanuit de club is het te horen dus er is geen ontkomen aan het lawaai. Gelukkig werken ze wel hard door. Ze beginnen om 10 uur s'ochtends en stoppen om 6 uur, zeven dagen per week. BRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR.

Het gebouw is eigendom van de Raymond familie. Een familie met heel veel geld. Vroeger woonden de ouders, broers en zussen met hun gezinnen, oma's en opa's, neven en nichten en overige aanhang gezellig bij elkaar. Zoals bij zoveel Indiaase families het geval is, kregen ze vervolgens grote ruzie en de een na de ander vertrok. Nu stond het gebouw blijkbaar al een paar jaar leeg en daarom heeft de familie het verkocht aan een projectontwikkelaar. Die dacht 'weg ermee' en gaat er nu een nieuw complex neerzetten. Geschatte duur van de werkzaamheden: tig jaar.

Een foto volgt.