Moderne slaven

Vandaag staat er een artikel in de Mumbai Mirror over Indiaas huispersoneel. Een nogal confronterend stuk. Met name omdat veel dingen in het artikel erg herkenbaar zijn. Toen ik het las dacht ik even: Help! Ik ben ook een slavendrijver!

Een van de positieve kanten van ons leventje hier is dat je veel hulp hebt waardoor jezelf weinig tot niets hoeft te doen. Dat zijn wij in Nederland helemaal niet meer gewend. Daar ben je al dolblij als je een hulp kunt vinden voor een paar uur in de week die de vloeren schrobt en de wc schoonmaakt. Arbeid in India is goedkoop en daar profiteren wij ook van door veel personeel in te huren. Huispersoneel valt onder de ongeorganiseerde arbeidssector waardoor je je niet druk hoeft te maken over allerlei regelgeving.

De schrijver van het stuk in de Mumbai Mirror heeft het over moderne slaven. Zo worden ze ook vaak behandeld. Het is schrijnend om te zien hoe weinig respectvol mensen in India met elkaar omgaan. Personeel dat voor expats werkt is over het algemeen een stuk beter af. Ze krijgen meer betaald en hun leefomstandigheden zijn ook beter. Het is wel zo dat onze inwonende hulp Usha s'avonds op haar eigen kamer blijft. Ook eet ze niet met ons mee. Dat is voor een deel ook haar eigen keuze. Ze zou zich diep ongelukkig voelen als ze samen met ons aan tafel 'hollandse pot' zou moeten eten.

Het zal wel een tijd duren voordat de relatie tussen het huispersoneel en de werkgever veranderd. Toen ik vanavond gedag zei tegen chauffeur Abdul kroop hij zowat in elkaar en zei "thank you Madam!, goodnight Madam!, goodevening Madam!". Als hij je op zo'n onderdanige manier aanspreekt, voel je je toch even de slavendrijver uit het artikel. Ik zou het graag anders zien maar het is moeilijk om mensen als Abdul te veranderen. Dat zal nog minstens een generatie duren.