Een 'gewone' zondag in Mumbai

We zijn net terug van de club. De stemming is er erg bedrukt en er wordt over niets anders gepraat dan de aanslagen. Op het mededelingenbord van de club hangen foto's van twee leden van de club, een getrouwd stel, die zijn omgekomen. Ergens anders zitten twee Australiers die in het Taj Hotel hebben gezeten hun verhaal te vertellen. Zij waren op doorreis hier en wonen niet in Mumbai. Twee kinderen van de Amerikaanse school zijn allebei hun ouders kwijt. De NRI gemeenschap (Indiers die lange tijd in het buitenland hebben gewoond) lijkt het zwaarst getroffen te zijn. Iedereen vraagt aan elkaar of de familie veilig is en of alles verder goed gaat. Ook wordt er gevraagd of er mensen eerder vertrekken. Een paar families vertrekken dit weekend voor een vroege Kerstvakantie. Het ziet er niet naar uit dat families definitief vertrekken.

Ondertussen praat iedereen over hoe dit in de toekomst voorkomen kan worden. De Franse school is morgen nog dicht. Ze gaan nieuwe veiligheidsmaatregelen introduceren. Op de club hangt deze aankondiging:


Ondanks de goede bedoelingen kun je toch niets doen tegen dit soort fanaten die met een glimlach op het gezicht onschuldige mensen, oud en jong, in koele bloede doodschieten.