Armoede

Dagelijks wordt je in Bombay geconfronteerd met de armoede. Bij ons beneden aan de straat zitten nu al weer een paar dagen twee jongens zonder benen op een plankje met wieltjes te bedelen. Iets verderop leeft een groepje vrouwen met kleine kinderen erbij op de stoep. Wat doe je eraan? Zelf vind ik dat heel moeilijk. Het merendeel van de bedelaars zijn beroepsbedelaars die helemaal niet geholpen willen worden. Het is moeilijk de mensen er tussen uit te pikken die echt hulp nodig hebben. Toen mijn broer Rik hier was hebben we overgebleven eten uit het restaurant aan iemand op straat gegeven. Die keek er een beetje misprijzend naar en legde het toen weg. Waarschijnlijk was hij overtuigd hindoe die geen vlees eet en dan moet je niet met kipcurrie aankomen. Kortom, ook in een land als India is het nog helemaal niet zo gemakkelijk om een goede daad te verrichten.

Ik kom hierop omdat ik vanochtend een stuk in de krant las over een jongen die een oude man die in een trein op de grond lag in een ziekenhuis heeft laten opnemen. De man was helemaal vervuild en kon helemaal niets meer en de mensen in de trein stapten gewoon over hem heen. Hij bleek van buiten Bombay te komen en was door zijn familie in de steek gelaten. In Bombay is hij verdwaald, werd ziek en is toen in de trein beland. De jongen heeft heel veel moeite moeten doen om de oude man in een ziekenhuis opgenomen te krijgen. Dat is uiteindelijk wel gelukt en nu gaat hij met een paar vrienden proberen om een plaats in een bejaarde-tehuis voor hem te krijgen. Helemaal super zo'n verhaal en ik wou dat ik zoveel moed had om zoiets te doen.